Αποδοση ευθυνων για την καταστροφη...

ΦΑΣΗ Πρωτη: Να βρουμε τους ενοχους

απο Εστία, 30-4-2010,σελ 1

Υπαίτιοι του αδιεξόδου στο όποιο περιήλθε ελληνική οικονομία είναι οι πολιτικοί, οι συνδικαλιστές και οί διαμορφωτές τής κοινής γνώμης. Οι πολιτικοί είναι υπαίτιοι για τον υπερδανεισμό της χώρας, σε συνδυασμό με την τεράστια διόγκωση του κράτους και την πτώση της ανταγωνιστικότητος, Οι συνδικαλιστές ευθύνονται διότι επίεζαν άφόρητα προς αυτήν την κατεύθυνση. Οι δε διαμορφωτές της κοινής γνώμης διότι παραπλανούσαν συστηματικά και ουδέποτε έλεγαν την αλήθεια.

Υποκριτική στάσις

Το μεγαλύτερο λοιπόν πρόβλημα που έχουμε τώρα μπροστά μας είναι ότι οι υπαίτιοι της καταστροφής δεν έχουν βάλει μυαλό. Διότι ενώ ξεκινά ένα τεραστίων διαστάσεων εγχείρημα για την διάσωση της Ελλάδος από την πτώχευση, οι ίδιοι δέν φαίνονται διατεθειμένοι να συνδράμουν στην επιτυχία του. Οι πολιτικοί παριστάνουν ότι διαφωνούν με τα μέτρα που επιβάλλει το ΔΝΤ. Οι συνδικαλιστές δρομολογούν κινητοποιήσεις. Τα δε μέσα ενημερώσεως προτρέπουν τους πολίτες να αντιδράσουν.
Ο πολιτικός κόσμος της χώρας, πού.....
έχει την κύρια ευθύνη για την δημοσιονομική εκτροπή, εξακολουθεί να παριστάνει ότι δεν γνωρίζει τι συνέβη. Οι μεν κατηγορούν τους δε, αλλά κανένας δεν αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος για την ανόρθωση τής οικονομίας.

• Το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί την τακτική του «τραβάτε με και ας κλαίω». Τα στελέχη του εμφανίζονται να διαφωνούν με τα μέτρα που επιβάλλονται έξωθεν. Δεν τα υιοθετούν. Ακόμη και ο Πρωθυπουργός την ίδια στάση τηρεί. Όποτε διερωτάται κανείς πώς θά επιτύχει μία πολιτική, όταν αυτοί πού καλούνται να την εφαρμόσουν δεν την πιστεύουν;
• Η Νέα Δημοκρατία επίσης υποκρίνεται. Τα δικά της στελέχη διατείνονται ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν αποτέλεσμα των κακών χειρισμών του Πρωθυπουργού και ότι θα μπορούσε να αποφευχθεί. Ακόμη και αν αυτό ευσταθή, ερωτάται: Μπορεί να αντιμετωπισθεί το χρέος χωρίς επώδυνα μέτρα; Είναι δυνατόν να διαιωνίζεται ό υπερδανεισμός;
• Τα κόμματα τής Αριστεράς που παριστάνουν τους κατηγόρους, φέρουν και αυτά τεράστιες ευθύνες. Μπορεί να μην ήταν στην Κυβέρνηση, αλλά με τον τρόπο τους πίεζαν προς την πολιτική πού οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο. Και συνεχίζουν να το κάνουν και τώρα. Αρνούνται την λήψη των μέτρων που θα οδηγήσουν στην εξυγίανση της οικονομίας.

Οι συνδικαλιστικοί φορείς ευθύνονται διότι με τις αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και την εκβιαστική στάση τους, δεν επέτρεψαν στις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών να κάνουν έστω και ένα βήμα για την εξυγίανση και αναδιάρθρωση της οικονομίας. Την δε μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν οι συνδικαλιστές του δημοσίου τομέως, που αντιδρούν σε κάθε απόπειρα εκσυγχρονισμού τοΰ κράτους. Από την εξαθλιωμένη παιδεία, μέχρι τις προβληματικές δημόσιες επιχειρήσεις πού δημιουργούν υπέρογκα ελλείμματα καί χρέη. Αλλά παρά τις τεράστιες ευθύνες τους, οι συνδικαλιστές επιμένουν και σήμερα στην ίδια γραμμή.

Ο ρόλος των ΜΜΕ

Οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης τέλος, φέρουν και αυτοί μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το σημερινό αδιέξοδο. Άραγε πόσα μέσα ενημερώσεως έστήριξαν ποτέ μέτρα δυσάρεστα στους πολίτες, πλην όμως απαραίτητα; Ελάχιστα. Αντίθετα, τα περισσότερα ΜΜΕ κατηγορούσαν δριμύτατα όποιον πολιτικό τολμούσε να προτείνει κάτι σωστό, το όποιο όμως ήταν σε αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα. Δηλαδή η αποθέωση του λαϊκισμού. Θυμηθείτε πως πολέμησαν τά ΜΜΕ το 2001 την προσπάθεια Γιαννίτση για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Τώρα κάποιοι λένε υποκριτικότατα ότι τότε έκαναν λάθος. Αλλά την ίδια στιγμή τορπιλίζουν τα μέτρα που επιβάλλει το ΔΝΤ. Δηλαδή συνεχίζουν την ίδια καταστροφική τακτική.
Φοβούμεθα λοιπόν, ότι το εμπόδιο για την επιτυχία του εγχειρήματος της διασώσεως της Ελλάδος από την πτώχευση, το όποιο έχουν αναλάβει από κοινού η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι οι ίδιοι αυτοί πού δημιούργησαν το αδιέξοδο: Οι πολιτικοί, οι συνδικαλιστές και οι διαμορφωτές τής κοινής γνώμης. Αν αυτοί δεν αλλάξουν στάση, ή Ελλάς δεν θα αποφύγει την χρεοκοπία.

ΦΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Να βαλουμε τους ενοχους στη φυλακη

από ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ » Τρ. Μάιος 04, 2010 10:30 am

Προχθές στο ΤΗΛΕΑΣΤΥ είχα μία έντονη λογομαχία με τον αδελφό μου τον Λεωνίδα, για τό τί πρέπει να κάνουμε τούτες τις κρίσιμες ώρες. Ο Λεωνίδας εκφράζοντας το "Κοινό Περί Δικαίου Αισθήματος" υπεστήριξε την άποψι ότι πρέπει να βάλουμε όσους πολιτικούς έκλεψαν στην Φυλακή. Εγώ αντιθέτως υπεστήριξα, ότι ακόμη και αν βρίσκαμε ποιοί είναι αυτοί που έκλεψαν και πόσα έκλεψαν, ότι στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να τους κάνουμε απολύτως τίποτε διότι όλα τα τυχόν αδικήματά τους έχουν παραγραφεί.
Αυτή μου η θέσις, παρουσιαζομένη από τον "ΕΥΩΝΥΜΟ" προκάλεσε πλήθος σχολίων και οφείλω να διευκρινίσω ορισμένα πράγματα για να μπουν σε τάξι.

Ξεκαθαρίζω, ότι πάντοτε στην πολιτική μου διαδρομή, επέλεγα τον δύσκολο δρόμο. Όταν όλος ο κόσμος απωθέωνε τις ανοησίες της Αριστεράς, εγώ ήμουν απέναντι. Όταν όλος ο κόσμος, μιλούσε για τους 15χρονους και για το πόσο πρέπει να τους ακούμε, εγώ ήμουν απέναντι κλπ Πιστεύω ακράδαντα ότι η συμμετοχή στην ενεργό πολιτική και μάλιστα η ανάληψις ενός αξιώματος, όπως του βουλευτού, προϋποθέτει την συνείδησι της ευθύνης. Ο πολιτικός δεν πρέπει να λέη στον κόσμο αυτό που ο κόσμος θέλει να ακούση. Ο πολιτικός οφείλει να αντιλαμβάνεται ποιός είναι ο ορθός δρόμος δράσεως σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή και να καθοδηγή πείθωντας τους πολίτες. Η ηγεσία οφείλει να άγει, δηλαδή να οδηγή! Η ελληνική Γλώσσα, η Γλώσσα των Θεών, αυτά τα έχει ξεκαθαρίσει, "ΑΓΩ=ΟΔΗΓΩ, εξ ου και ΗΓΕΤΗΣ, ΗΓΕΣΙΑ κλπ.
Φαντάζεστε έναν οδηγό αυτοκινήτου, που καθορίζει τον τρόπο που θα κάνη ή δεν θα κάνη προσπέρασι, ή που θα αλλάξει κατεύθυνσι και ταχύτητα αναλόγων του τί θέλουν κάθε φορά οι συνεπιβάτες του; θα ήταν ένας καταστροφικός οδηγός!

Στην πολιτική έχουμε πολύ πρόσφατο το παράδειγμα εκείνου του πολιτικού που έκανε -ή μάλλον δεν έκανε- απολύτως τίποτε διότι ήθελε να ακολουθή πάντα τον κόσμο, ώστε να μήν έχη πολιτικό κόστος. Το όνομα αυτού;...Κώστας Καραμανλής! Καθημερινώς διάβαζε τις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις και όταν έβλεπε ότι μία πολιτική του απόφασις προκαλούσε αντιδράσεις (ποιά άραγε πολιτική απόφασις θα μπορούσε να μήν δημιουργή) σταματούσε τα πάντα! Κάπως έτσι φθάσαμε ως εδώ...
Ο πολιτικός έχει μόνον ένα καθήκον, να λεή την αλήθεια στον κόσμο, να του εξηγή ποιες είναι οι επιλογές του και ποιές οι συνέπειες των όποιων αποφάσεών του. Αυτό πάντα προσπαθούσα και πάντα θα προσπαθώ να πράττω, είτε είμαι ευχάριστος είτε όχι.

Πάμε τώρα στο προκείμενο. Όλοι οι Έλληνες πολίτες έχουμε ορκιστεί Πίστι στο Σύνταγμα! Η πίστις αυτή δεν είναι τυπική αλλά προέρχεται από την πεποίθησι όλων μας, ότι είναι προτιμώτερο να ζούμε σε ένα ευνομούμενο κράτος, παρά σε μία ζούγκλα εις την οποία θα ίσχυε το δίκαιον του ισχυροτέρου.
Το Σύνταγμα της Χώρας μας έχει μέσα του και το άρθρο 86: "Η Βουλή μπορεί να ασκήσει την κατά την πράγραφο 1 αρμοδιότητά της μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος."
Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι, όλα τα τυχόν αδικήματα, όλων των Υπουργών, έως και την προηγουμένη Κυβέρνησι, έχουν παραγραφεί!

Τώρα κάποιοι λένε, να αλλάξουμε το Σύνταγμα. Πολύ ευχαρίστως!
Η αλλαγή του Συντάγματος γίνεται αφού συμπληρωθεί 5ετία από την προηγουμένη Αναθεώρησι. Η προηγουμένη Αναθεώρησις τελείωσε το 2008. Άρα 2008+5=2013. Η δε Αναθεώρησις γίνεται από την επομένη Βουλή, άρα 2013+4=2017! Η συντομώτερη δυνατή Αναθεώρησις του 'Αρθρου 86, μπορεί να γίνη από το 2017 και εντεύθεν!
Ακόμη όμως και αν υποθέταμε ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε τώρα την Αναθεώρησι, αυτό θα σήμαινε ότι θα μπορούσαμε να βάλουμε κανέναν από τους προηγουμένους στην Φυλακή; Όχι! Ουδεμία Αναδρομική ισχύ δεν μπορεί να υπάρξη σε έναν νόμο. Αυτή είναι η πιο βασική αρχή, ειδάλλως θα μπορούσαμε εκ των υστέρων να χαρακτηρίζαμε ως ποινικά κολάσιμες πράξεις, πράξεις του παρελθόντος και αυτό θα σήμαινε χάος. Η όποια Αναθεώρησις λοιπόν αφορά στο μέλλον και όχι στο παρελθόν

Αυτή είναι η οδός της εννόμου Τάξεως. Υπάρχει και η άλλη οδός, της Επαναστάσεως! Να γράψουμε δηλαδή το Σύνταγμα και τους Νόμους στα παλιά μας τα παπούτσια και να πούμε ότι παίρνουμε τον νόμο στα χέρια μας. Όμως αυτό θα σήμαινε ότι πλέον στην Ελλάδα θα επιβίωνε ο ισχυρότερος με ό,τι αυτό συνεπάγεται...
Εγώ λοιπόν θα επιμείνω στην αρχή της Νομιμότητος που την θεωρώ απείρως προτιμώτερη. Άλλωστε αυτό το άρθρο μπήκε στο Σύνταγμά μας το 2001. Ψηφίστηκς και από τα δύο Κόμματα, Πασόκ και Ν.Δ. και τα κόμματα αυτά στις τρεις επόμενες της Αναθεωρήσεως εκλογικές Αναμετρήσεις έλαβαν από 85-79%. Στην χειρότερη δε περίπτωσι, ψηφίσθηκαν από τους 8 στους 10 έλληνες. Είμαι βέβαιος, ότι οι περισσότεροι που σήμερα διαμαρτύρονται, έχουν ψηφίσει αυτά τα δύο κόμματα και μάλιστα συνεχώς και άρα αντί να κατηγορούν τους κακούς Υπουργούς, ας κάνουν και λίγο την Αυτοκριτική τους για το τί κακό έκαμαν στην πατρίδά τους οι ίδιοι δια της ψήφου τους, όλα αυτά τα χρόνια.

Λαός ανεύθυνος σε μία Δημοκρατία, δεν υφίσταται!