Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Το χρέος, τα ελλείμματα, η ανάπτυξη και οι μύθοι


Του Πασχου Μανδραβελη




Κάποια στιγμή πρέπει να βάλουμε τα πράγματα σε σειρά. Αυτή την στιγμή η χώρα, δηλαδή όλοι μας, χρωστάμε περί τα 330 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι όλος ο πληθυσμός πρέπει να δουλεύει δωρεάν επί ενάμισι έτος για να ξεπληρώσουμε.
Το χρέος δεν είναι καν το χειρότερο. Στο υπάρχον χρέος των 330 δισ. και με δεδομένο τον υπερπληθυσμό των δημοσίων υπαλλήλων, τις συντάξεις που δώσαμε νωρίς, τη διαφθορά και τη γενικότερη λειτουργία του κράτους προστίθενται άλλα 19 δισ. τον χρόνο. Αρα έχουμε δύο προβλήματα. Το ένα είναι το χρέος που σωρεύσαμε και το άλλο τα ελλείμματα που εξακολουθούμε να παράγουμε.
Για τα ελλείμματα αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι. Το ονομάσαμε Μνημόνιο. Κόβουμε από εδώ, αυξάνουμε φόρους από εκεί, κι ελπίζουμε ότι μέχρι το 2013 θα τα φέρουμε σε λογαριασμό, δηλαδή θα περιορίσουμε το γενικό έλλειμμα στο 3% του ΑΕΠ, περί τα 7 δισ. ετησίως.
Το Μνημόνιο όμως δεν μάς λύνει το πρόβλημα του χρέους. Μειώνει απλώς τα ελλείμματα σταδιακά σε τρία χρόνια. Το χρέος παραμένει και τοκίζεται. Και γι’ αυτό κάτι πρέπει να κάνουμε. Υπάρχουν πολλές λύσεις. Η μία είναι η επιμήκυνση, δηλαδή να πληρώσουμε αργότερα όταν μετά το 2013 θα έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα. Σ’ αυτό συμφωνούμε όλοι και η νέα γενιά που θα κληθεί να πληρώσει και αυτό το μάρμαρο δεν μιλάει. Αρα θα το κάνουμε χωρίς να υπάρχουν σοβαρές κοινωνικές αντιδράσεις.

«Κούρεμα»

Η δεύτερη λύση είναι η αναδιάρθρωση του χρέους, δηλαδή το «κούρεμα» την οποία προτείνει η Αριστερά. Αυτό σημαίνει ότι από τα 330 δισ. που χρωστάμε θα πούμε στους δανειστές «πάρτε εκατό και να ’στε ευχαριστημένοι». Ακούγεται καλό αλλά δημιουργεί κάποια προβλήματα. Το πρώτο είναι ότι ανάμεσα σ’ αυτούς τους δανειστές που θα χάσουν τα δύο τρίτα των χρημάτων, που μάς εμπιστεύτηκαν, είναι και τα δικά μας ασφαλιστικά Ταμεία και οι ελληνικές τράπεζες. Δηλαδή, θα χάσουμε και όλοι εμείς, αλλά από την άλλη τσέπη. Αυτό όμως δεν είναι το μεγαλύτερο μέρος των δανείων μας. Το μεγαλύτερο βρίσκεται στο εξωτερικό και το έχουν εκτός των μισητών στην Αριστερά τραπεζών και πολλά ασφαλιστικά Ταμεία του εξωτερικού, άνθρωποι δηλαδή που θέλουν να πάρουν την σύνταξή τους από τα λεφτά που μάς δάνεισαν. «Ας πρόσεχαν», θα πουν πολλοί· αριστεροί και νεοφιλελεύθεροι. Να συμφωνήσουμε ότι σε μια κακή δανειακή σύμβαση φταίνε και οι δύο κι επομένως πρέπει να πληρώσουν και οι δύο.
Το πρόβλημα όμως ξεκινά μετά το «ας πρόσεχαν», δηλαδή στο γεγονός ότι «θα προσέχουν». Με άλλα λόγια, δεν θα μάς ξαναδανείσουν, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Πόσο; Κανείς δεν ξέρει. Πάντως, σίγουρα, αποκλείεται να το ξεχάσουν το φέσι σε ένα μήνα ή σε ένα χρόνο. Εμείς, όμως, συνεχίζουμε να ξοδεύουμε περισσότερα, απ’ όσα εισπράττουμε. Πέρα από τα χρεολύσια και παρά τις περικοπές μισθών και όλα τ’ άλλα που προβλέπει το Μνημόνιο, το κράτος ξόδεψε πέρυσι 6,5 δισ. περισσότερα απ’ όσα εισέπραξε. Εάν, δηλαδή, αποφασίζαμε να κουρέψουμε το χρέος στο 100%, δηλαδή λέγαμε στους δανειστές «ουκ αν λάβοις δεκάρα τσακιστή παρά του μη έχοντος» πάλι έπρεπε να βρούμε 6,5 δισ. ευρώ για να τα βολέψουμε στη σημερινή κατάσταση με τους μισθούς και τις συντάξεις κουτσουρεμένες. Επειδή, όμως, κανείς δεν θα μάς δάνειζε, από κάπου πρέπει να περικόψουμε κι αυτά τα 6,5 δισ. Πώς; Κλείνοντας νοσοκομεία, μειώνοντας τον αριθμό δημοσίων υπαλλήλων, ή τους μισθούς τους και πάει λέγοντας.
Ας υποθέσουμε ότι το κάνουμε. Τα προβλήματά μας όμως δεν θα περιοριζόταν στην κακή διεθνή θέση και την άσχημη εικόνα της χώρας. Θα υπήρχαν και δευτερογενείς επιπτώσεις. Μόνο με την υποψία της στάσης πληρωμών έφυγαν πέρυσι από τις ελληνικές τράπεζες περί τα 60 δισ. ευρώ. Δεν ήταν μόνο οι κακοί πλούσιοι που εξήγαγαν τα πολύτιμα κεφάλαιά τους. Ηταν και πολλοί μικρομεσαίοι στη λογική «δεν ξέρεις τι γίνεται, άσε να ’χουμε το κεφάλι μας ήσυχο». Μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα γινόταν στα γκισέ των τραπεζών αν μια κυβέρνηση έλεγε «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω»; Εδώ, κάποτε, με την ανύπαρκτη απειλή της πΓΔΜίας αδειάζαμε τα ράφια των σούπερ μάρκετ, δεν θα τρέχαμε όλοι να διασφαλίσουμε, έστω στο στρώμα, τα πολύτιμα ευρώ για να τα ανταλλάξουμε μελλοντικά με την υποτιμημένη δραχμή, αν και όταν αυτή ερχόταν; Ο πανικός θα είχε ελικοειδή προς τα κάτω αποτελέσματα. Οι τράπεζες δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν, οι καταθέτες θα πίεζαν περισσότερο και η Αργεντινή (που φοβούνται όσοι προωθούν αυτά τα σενάρια) θα ήταν εδώ.
Η τρίτη λύση που έχουμε είναι η αξιοποίηση και (ας μη φοβόμαστε τις λέξεις) η εκποίηση δημόσιας περιουσίας. Η αξιοποίηση είναι μια ωραία κουβέντα, αλλά την ερώτηση που πρέπει αμέσως να θέσουμε είναι: «ποιος θα την κάνει»; Το κράτος; Αν είναι να την αξιοποιήσει το κράτος, τότε γιατί δεν το έκανε μέχρι σήμερα και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε; Ολα αυτά τα κουφάρια, που κάποτε λέγονταν «Ξενία» γιατί δεν μεταμορφώθηκαν σε παραγωγούς νέου πλούτου και απλώς ρημάζουν; Θα ανέθετε κάποιος σε μια δημόσια υπηρεσία να διαχειριστεί ακόμη κι ένα μπακάλικο; Αρα, από την αξιοποίηση της περιουσίας καλά είναι να αποκλείσουμε εξ αρχής το κράτος. Ας καταφέρει να βγάζει τα πιστοποιητικά στην ώρα τους, και μετά συζητάμε για τα πιο πολύπλοκα project, όπως είναι η διαχείριση μιας επιχείρησης.

Αξιοποίηση ή εξαγορά

Συνεπώς, μάς μένουν δύο λύσεις. Η μία είναι η αξιοποίηση από τούς ιδιώτες και η δεύτερη η εξαγορά από τους ιδιώτες. Η πρώτη μάς κάνει να νιώθουμε καλά διότι «δεν ξεπουλάμε τα ασημικά της οικογένειας», όπως είχε πει και ο αλήστου μνήμης κ. Γιώργος Αλογοσκούφης. Δεν είναι κακή, αλλά αφενός δεν φτάνει και αφετέρου δεν μάς επιτρέπει να εξαγοράζουμε χρέος το οποίο μάς βαρύνει με τόκους. Υπάρχει ένα σοβαρό επιχείρημα κατά της πώλησης που πρέπει να σκεφτούμε κι αυτό είναι ότι οι αξίες τώρα είναι χαμηλά. Αυτό είναι αληθές. Αν πουλούσαμε π. χ. πριν από πέντε χρόνια μπορεί να πετυχαίναμε τιμές ακόμη και κατά 1/3 υψηλότερες. Από την άλλη μεριά όμως και η αξία του χρέους ήταν υψηλότερη. Αν δηλαδή πουλούσαμε τότε για να εξαγοράζουμε χρέος (όπως εξάλλου προβλέπει ο νόμος: τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων πάνε για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους) θα αγοράζαμε το χρέος πιο ακριβά. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τα ακριβή νούμερα, διότι δεν ξέρουμε ποια τιμή θα έπιαναν τότε τα περιουσιακά στοιχεία του κράτους, απλώς δεν πρέπει να το δέσουμε κόμπο ότι το τελικό ισοζύγιο (αγοραπωλησίας ακινήτων - χρέους) θα ήταν τότε θετικό σε σχέση με το σημερινό.
Το ίδιο ισχύει και για το μέλλον. Πολλοί ισχυρίζονται ότι πρέπει να περιμένουμε να ανακάμψει η οικονομία, να ανέβουν οι τιμές και μετά να πουλήσουμε. Ακόμη κι αν η ανάκαμψη της οικονομίας μπορεί να γίνει με έναν μαγικό τρόπο, χωρίς δηλαδή να πουλήσουμε και χωρίς να καταφέρουμε να αξιοποιήσουμε. Η ανάκαμψη της οικονομίας θα αυξήσει και την αξία του χρέους. Κανείς δεν θα είναι διατεθειμένος να πουλήσει ομόλογα μιας οικονομίας που ανακάμπτει στο 60% ή 70%. Πάλι δεν ξέρουμε τα ακριβή νούμερα, αλλά ας δέσουμε κόμπο ότι δεν μπορούμε να πουλάμε περιουσιακά στοιχεία ακριβά και να αγοράζουμε χρέος φθηνά.

Αναζητώντας τη μαγική ανάπτυξη

Η καλύτερη λύση που προτείνουν όλοι για να βγούμε από την παγίδα των ελλειμμάτων και του χρέους είναι η διαβόητη ανάπτυξη. Αυτό είναι σωστό, μόνο που ο όρος «ανάπτυξη» στην Ελλάδα λογίζεται κάτι σαν τα ανείσπρακτα χρέη του Δημοσίου ή τη φοροδιαφυγή ή κάτι σαν το τζόκερ. Νομίζουμε ότι κάπου υπάρχουν λεφτά κι εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι ν’ απλώσουμε το χέρι και να τα μαζέψουμε. Η ανάπτυξη είναι μια πιο πολύπλοκη διαδικασία απ’ αυτήν που μάθαμε και συνηθίσαμε τόσα χρόνια. Ναι! Λογιστικά και υπό την προϋπόθεση ότι είχαμε τα λεφτά, οι 100.000 προσλήψεις στο Δημόσιο που πρότεινε ο κ. Τσίπρας θα δημιουργούσαν στα χαρτιά ανάπτυξη. Αυτοί οι 100.000 θα ξόδευαν τα εκατό εκατομμύρια του εισοδήματος που θα είχαν κάθε μήνα (αν έπαιρναν 1.000 ευρώ μισθό), οι έμποροι θα συνέχιζαν να πουλούν από τις τρύπες των 50 τ. μ. και όλοι θα ήταν ευτυχισμένοι. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι υπάρχει η φυτεία χρημάτων για να τα μαζεύουμε και να τα ξοδεύουμε. Ετσι φανταζόμασταν το κράτος μέχρι τώρα και φτάσαμε να έχουμε αυτό το δυσθεώρητο χρέος. Δυστυχώς, τα λεφτά δεν φύτρωναν, τα δανειζόμασταν.
Η ανάπτυξη, λοιπόν, δεν φυτρώνει στα δένδρα, δημιουργείται σιγά σιγά απελευθερώνοντας την οικονομία. Το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, για παράδειγμα, επιτρέπει σε νέους ανθρώπους και επιχειρήσεις να ανταγωνίζονται και να παράγουν περισσότερο πλούτο. Δεν θα τα καταφέρουν όλοι, αλλά αυτοί που θα τα καταφέρουν θα δημιουργήσουν την πολυπόθητη ανάπτυξη. Ενας άλλος τρόπος είναι η αξιοποίηση ή η εκποίηση δημόσιας περιουσίας. Το αν θα παραχωρήσουμε μια έκταση για να γίνει γήπεδο γκολφ δεν σημαίνει ότι το χάνουμε από την ελληνική επικράτεια. Εκεί θα είναι, αλλά εκτός του γεγονότος ότι θα απομειώσει το χρέος μας, θα προσελκύσει ξένους τουρίστες, θα φτιάξει νέο πλούτο και θα παραγάγει νέους φόρους για να πληρώσουμε τα νοσοκομεία που από τη φύση τους αναγκαστικά θα παραγάγουν νέα ελλείμματα. Αντί, δηλαδή, να κρατάμε ντουβάρια που ρημάζουν, ας τα δώσουμε σε κάποιους για να τα συνεκμεταλλευθούμε. Και μόνον από τη φορολογία, για συνεκμετάλλευση μιλάμε.
Η ανάπτυξη, όπως και τα λεφτά, δεν πέφτουν από τον ουρανό. Κάτι κάνεις για να τα αποκτήσεις. Δυστυχώς, η χώρα είναι ακόμη δέσμια αριστερών ιδεολογημάτων και δεξιών πομφολύγων, με αποτέλεσμα να πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό. Δεν θέλουμε (και σωστά) περικοπές εισοδημάτων, κλείσιμο οργανισμών που χρησιμεύουν μόνο στους υπαλλήλους που μισθοδοτούνται, δεν θέλουμε αναδιάρθρωση των ΔΕΚΟ με μετατάξεις, δεν θέλουμε πώληση περιουσιακών στοιχείων (προτιμάμε να τα βλέπουμε να ρημάζουν) και στο τέλος αναρωτιόμαστε: «Πώς φτάσαμε ώς εδώ»; Ε, έτσι όπως πορευόμασταν και διάφοροι επιμένουν ότι πρέπει να συνεχίσουμε να πορευόμαστε.



.

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Ποιος κυβερναει την Ελλαδα...?







Και ολα αυτα για να παει πενταημερη εκδρομη στο Saint Moritz?

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Να ξεπουλησουμε την πατριδα μας?...




         Καταρχας απαιτειται να αναλυσουμε τις εννοιες που διεπουν τη διαδικασια του ξεπουληματος και τον διαχωρισμο και ξεδιάλυμα της παρεξηγησης μεταξυ ιδιοκτησιας και κυριαρχιας.




από ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ » Τετ. Φεβ. 16, 2011 4:47 pm




           Μετά την άγαρμπη συνέντευξη της Τρόικας ξεκίνησε στην πατρίδα μας μια εκτενής δημόσια συζήτηση για το εάν η πώληση κρατικής περιουσίας είναι ορθή η λανθασμένη ενέργεια. Δυστυχώς λόγω του γνωστού λαϊκισμού, οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου υπεχώρησαν από κάθε προάσπιση της λογικής. Η Ν.Δ. που ενώ ως Κυβέρνηση πούλησε Κρατική Γη, έρχεται τώρα να αποτάξει μετά βδελυγμίας, πάσα υποψία για το ότι και αυτό εννοούσε ο κ. Σαμαράς μέχρι πρότινος, ενώ η Κυβέρνηση, για να φύγει από πάνω της το στίγμα, ότι ήθελε να πουλήσει Κρατική Γη, σπεύδει να ζητήσει την και δια του Συντάγματος απαγόρευση, τέτοιου είδους αποφάσεων. 
Υπάρχουν όμως δύο θεμελιώδεις έννοιες η διάκριση των οποίων είναι αναγκαία έτσι ώστε να κατανοήσουμε αυτό το θέμα, το imperium – Κυριαρχία και το fiscus- Ιδιοκτησία.


       Το Κράτος για να είναι τέτοιο, ασκεί την Κυριαρχία του στην Επικράτειά του «εις πάσαν περίπτωσιν». Η Κυριαρχία του Κράτους ΔΕΝ εδράζεται στην ιδιοκτησία του αλλά στα :

α) μονοπώλιο Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας 
β) μονοπώλιο στην Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική εξουσία 
γ) στο μονοπώλιο στην καταβολή και είσπραξη φόρων. 
Το Κράτος δηλαδή είναι Κράτος διότι δύναται ακόμη και δια της βίας να επιβάλει την θέλησή του στον οποιονδήποτε.


    Αντιθέτως η ιδιοκτησία εξασφαλίζεται μόνον υπό τους όρους και την βούληση του ασκούντος την κυριαρχία, δηλαδή του Κράτους. Αυτός είναι και ο λόγος που αν ας πούμε κάποιος μας κλέψει κάτι, εμείς απευθυνόμαστε στο Κράτος και στα Όργανα Του (Αστυνομία, Δικαιοσύνη) για την αποκατάσταση της βλάβης μας.
Για να το καταλάβουμε ας δούμε ένα παράδειγμα, υπάρχει μια βραχονησίδα έρημη που εκτός από τμήμα της Επικράτειας μας, αποτελεί και τμήμα της κρατικής περιουσίας και από την άλλη υπάρχει και η Μύκονος, στην οποία η κρατική ιδιοκτησία είναι ελάχιστη, διότι το νησί αυτό αποτελείται από πολλές μικρές ή και μεγαλύτερες ιδιοκτησίες. Είναι κατά οποιονδήποτε τρόπο η Μύκονος λιγότερο Ελλάδα από την βραχονησίδα; Όχι βέβαια.
Αλλά και αν το εξετάσουμε από την άποψη του δημοσίου συμφέροντος τι εισφέρει περισσότερο στο δημόσιο ταμείο η έρημη βραχονησίδα που είναι και ιδιοκτησία του κράτους ή οι φόροι που εισπράττει το κράτος από τις διάφορες ατομικές ιδιοκτησίες της Μυκόνου; Φυσικά το δεύτερο.
Θα μπορούσε βέβαια να ισχυριστεί κάποιος, ότι θα ήταν καλλίτερο από οικονομικής απόψεως να έχει το Κράτος και την ιδιοκτησία όλης της Μυκόνου. Αυτό ακριβώς ισχυρίζονται οι κομμουνιστές, όμως όποιος έχει σώας τα φρένας καλώς γνωρίζει ότι ποτέ και σε κανέναν τομέα δεν μπόρεσε κανένα κράτος, να συναγωνιστεί τους ιδιώτες στο επιχειρείν. 
Αν συγκρίνουμε το μέγεθος της κρατικής ιδιοκτησίας του Κράτους που ονομάζεται Βόρειος Κορέα και του Κράτους που ονομάζεται Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ποιο από τα δύο πιστεύετε ότι θα έχει στην ιδιοκτησία του περισσότερα ακίνητα; Φυσικά η Βόρειος Κορέα διότι εκεί ΟΛΑ τα ακίνητα είναι του Κράτους. Ποιο από τα δυο αυτά Κράτη όμως είναι πλουσιότερο; φυσικά οι ΗΠΑ.
Στον φόβο όμως που έχουν διάφοροι λέγοντας ότι αν το κράτος πουλήσει τμήμα της ιδιοκτησίας του σε ιδιώτες ή αν το κατάσχουν οι δανειστές μας πχ τι απαντάμε; Μα το Κράτος, ως ο ασκών την Κυριαρχία μπορεί να δημεύσει πάσα περιουσία κατά την βούληση του. Πχ οι Έλληνες στην Αίγυπτο κατείχαν τεράστιες περιουσίες τις οποίες όταν το κράτος τους επί Νάσερ άλλαξε καθεστώς τις εθνικοποίησε. Κανένας δεν μπόρεσε να το αποτρέψει αυτό και όσες αποζημιώσεις δόθηκαν τελικά στην πορεία, ήταν όσες το κράτος της Αιγύπτου ήθελε να δώσει στο μέτρο που την ενδιέφερε να ξαναγίνει μέρος του διεθνούς συστήματος. Κοινώς το κράτος είναι κράτος διότι κάνει ό,τι θέλει. 
Άρα δεν χρειαζόμαστε κανέναν νόμο πόσω μάλλον Συνταγματική πρόβλεψη για την απαγόρευση πωλήσεως κρατικής γης. Το Κράτος πρέπει να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, να αγοράζει, να πουλάει, να εκμισθώνει, να κληρονομεί, να χαρίζει μέρος ή το όλον της ιδιοκτησίας του, αναλόγως των εκάστοτε συμφερόντων του.
Ας ελπίσουμε ότι η λογική θα επικρατήσει και δεν θα προχωρήσουμε υπό το βάρος της συγκυρίας σε καμμία βεβιασμένη ενέργεια Συνταγματικής μάλιστα Αλλαγής, όπου και δεν θα μπορούμε μετά να ξεμπλέξουμε για χρόνια.

Άδωνις Α. Γεωργιάδης



Αυτα οσον αφορα τη βαση της νομικης θεωρειας και δικαιου σε μια σοβαρη πολιτεια

Παμε ομως στην ουσια. Και αυτη ειναι η ιδεολογια ή μαλλον η ιδεοληψια που κυριαρχει τον τελευταιο καιρο δηλαδη η γνωστη ρητορικη για τα καημενα τα νησια τα μνημεια την ακροπολη κτλ

Καταρχας να διαχωρησουμε κατι παρα πολυ βασικο
Εαν αυτοι που το λενε ειναι αριστεροι τοτε δεν ειναι γνησιοι αριστεροι αλλα υποκριτες ψευτοιδεολογοι.
Η αριστερα ουδεμια σχεση εχει με την εθνικη κυριαρχια και την εννοια της εθνικης γης και πατριδας αφου δεν αναγνωριζει εθνικη ταυτοτητα. Αρα το προβλημα ενος αριστερου δεν ειναι πως "ξεπουλαμε την πατριδα μας σε εναν γερμανο ιδιωτη" ή "τουρκο ιδιωτη" αλλα πως "την ξεπουλαμε σε ιδιωτη" τελεια και παυλα.
Το προβλημα ενος αριστερου πρεπει να ειναι η ιδιοποιηση και ιδιοκτησια της γης απο οποιονδηποτε και οχι ειδικα επειδη ειναι αλλου εθνους
Φυσικα η σπεκουλα αυτη δεν γινεται γιατι πηρε ο πονος καποιον αριστερο για την πατριδα και το εθνος
Απλως ειναι ενας ευκολος τροπος να ψαρεψει ψηφους απο χαζους δεξιους που υποχωρουν στην ατομικη ιδιοκτησια για χαρην της φαινομενικης "εθνικης" της διαστασης.

Παμε τωρα στους δεξιους. Υπαρχουν πολλοι που ενοχλουνται απο το ξεπουλημα για λογους εθνικους.

Ομως εαν το imperium παραμενει ελληνικο που ακριβως εγκειται το προβλημα στο να πουλησουμε την ακροπολη και τα νησια μας?
Αφου δεν χανουμε την κυριαρχια μπορουμε μια χαρα να πουλησουμε (ουτε καν να νοικιασουμε) την γη σε ιδιωτες και φυσικα και σε ξενους κρατωντας το δικαιωμα σε αστυνομια, στρατο, φορους, εισαγγελεα σε περιπτωση ομηγενητο.

Εαν ο Γερμανος ή ο Τουρκος θελουν να αγορασουν την ακροπολη και να νοικιασουν τον παρθενωνα με εισιτηριο γιατι να μην τους αφησουμε?
Το υπουργειο πολιτισμου θα κανει εναν ωραιοτατο πληστηριασμο θα ξεπουλησει την ακροπολη σε μια εταιρια τυπου MIG σε ενα λατση βαρδινογιαννη κτλ ή ακομα και σε εναν τουρκο και ο ιδιωτης θα αναλαβει την εκμεταλλευση του μνημειου.

Το κρατος προφανως θα διατηρησει την κυριαρχια του σε περιπτωση πολεμου με την γερμανια

Οπως καλως γνωριζει ο καθε σωφρων ανθρωπος το κεφαλαιο δεν εχει πατριδα αρα και δεν εχει εθνικη ταυτοτητα ως εκ τουτου η φραση "ξεπουλαμε την ακροπολη στους ξενους" δεν εχει λογικο περιεχομενο αφου δεν την ξεπουλαμε σε εθνικο αλλα σε ιδιοκτησιακο επιπεδο αρα "ξεπουλαμε την ακροπολη σε ιδιωτη" ο οποιος π.χ τυγχανει να εχει και γερμανικη υπηκοοτητα.
Δηλαδη εαν ο δημος της αθηνας ανατεθει στον καμινη ο οποιος τυγχανει να εχει και αμερικανικη υπηκοοτητα τοτε αυτο συνεπαγεται πως ο δημος της αθηνας ειναι αμερικανοδουλος και αμερικανικο προτεκτορατο?

Δηλαδη η Ελλαδα του Jeffry ειναι αμερικανικη επαρχια?
Δηλαδη "φονιαδες των λαων αμερικανοι"?
Μηπως αρχιζουμε τη λεκτικη των φονταμενταλιστων κουκουεδων?

Το κρατος προφανως και θα μαζευει φορους απο τα εισιτηρια 25%
Το κρατος θα μαζευει πολυ μεγαλυτερα εσοδα απο τους φορους απο οσα μαζευει σε εισιτήρια το υπουργειο τωρα
Το επιχειρημα πως ο επιχειρηματιας θα αυξησει τα εισιτηρια σε μεγαλο βαθμο ειναι βλακωδες και ανεδαφικο γιατι απλουστατα εαν ειναι ακριβα ο κοσμος δε θα πηγαινει και ο επιχειρηματιας δε θα κονομαει

Το συστημα θα πετυχει για συγκεκριμενους λογους

Θα καταργηθει ο συνδικαλισμος
Δε θα δυσφημηται το μνημειο με σοβιετικες σημαιες
Δε θα καταστρεφονται τα μαρμαρα απο ψευτοεπαναστατες ξεναγους απληρωτους
Δε θα καταστραφει η ακροπολη απο το οζον σε 30 χρονια αφου ο ιδιωτης θα βρει λυση να τη σωσει (θα τη βαλει σε γυαλα?) για να συνεχισει να κονομαει.
Στην περιπτωση που  ο ιδιωτης αποφασισει να κατεδαφισει το μνημειο για να χτισει κατι αλλο προφανως το "κατι αλλο" θα εχει μεγαλυτερη ή τουλαχιστον ισαξια αποδοση με τον παρθενωνα αν θελει να συνεχισει να κονομαει.

Το ιδιο ισχυει και για τα νησια μας.
Δεν αντιλαμβανομαι γιατι δεν μπορουμε να πουλησουμε καμια 100αρια σκορπιους σε καμια 100αρια αμπραμοβιτσους και εμιρηδες ?
Θα κονομησουμε τα κερατα μας
Θα μαζεψουμε το χρεος μας μονο απο τους φορους για τα γιοτ, ταβερνες, ξενοδοχεια, καζινο κτλ

Να υπενθυμισω πως στην πολιτεια της νεβαδα στις ΗΠΑ στις οροσειρες φτιαχτηκαν πολεις ολοκληρες σε 24 ωρες στα 4000 μετρα υψομετρο που χρειαζεσαι φαρμακα και μπουκαλες οξυγονου Εκει εχει +50C τη μερα και -40C τη νυχτα
Ολα αυτα μονο και μονο για να βρουν χρυσο δηλαδη κινητρο ατομικης ιδιοκτησιας?
Να υπενθυμισω πως στην ερημο της νεβαδα εχει χτιστει πολη (λας βεγκας) που καθημερινα παιζονται (και φορολογουνται) λεφτα ογκου ισου με το χρεος μας?

Και εμεις που αντι για ερημο και 50C εχουμε ηλιο θαλασσα και παραλιες και τις αφηνουμε αναξιοποιητες λογω της σοβιετοποιημενης κρατικοδιαιτης οικονομιας?

Και τελος κατι προβοκατορικο

ακουω ολη την ωρα περι ελληνων και βαρβαρων και εθνικης προδοσιας και αλλες σαχλαμαρες

Δεν νομιζετε επιτελους πως μετα απο 40 χρονια σοσιαλισμου εχει αποδειχτει πληρως πως οι πιο ανικανοι για διαχείριση ειναι οι ελληνες?
Μηπως επιτελους πρεπει να καταλαβουμε πως οι πιο καταληλοι για ιδιοκτησια και εκμεταλλευση της γης ειναι οι ξενοι και κηριως οι εβραιοι οι αμερικανοι και οι γερμανοι?

Και γιατι να μην παραχωρησουμε ΚΑΙ το imperium? Ειναι τοσο κακο?
Εχουμε παραχωρησει ηδη στις πρεσβιες
Εχουμε παραχωρησει ηδη στη βαση της σουδας
Ειναι κακο να παραχωρησουμε μικρα imperium σε μεγαλοβιομηχανους σε νησια και σε συγκεκριμενες ελεγχομενες περιοχες?

Που ξερετε?
Εαν αυριο μεθαυριο ερθουν οι ψευτοαναρχικοι του ινδυμεδια και οι ανταρσιωτες και κανουν πραξικοπημα νεα οχτωβριανη επανασταση δεν ειναι καλο να εχουν οι αστοι(sic) μερικες νησιδες ανομιας που να μας βοηθησουν να κρατησουμε στρατηγικο πλεονεκτημα εναντιων των συμμοριτων σε εναν υποθετικο μελλοντικο 4ο γυρο?

Η ακροπολη, το αεροδρομιο της χοκτιβ, τα νησια, η σουδα δεν ειναι καθολου κακη ιδεα για καθε λογης μελλοντικα δεκεμβριανα.




Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Μεσογειακοι αγωνες: Οικονομικο ή ιδεολογικο προβλημα?



     Μεγαλο θεμα εχει δημιουργηθει με τους μεσογειακους αγωνες και το ερωτημα εαν αξιζει να τους αναλαβει η Ελλαδα. Το θεμα αναλυεται κυριως απο την οικονομικη σκοπια επισημαινοντας την οικονομικη κριση. Ειναι ομως οικονομικο? Μακραν εκτος αυτου.

Ας αναλυσουμε καταρχας τι επαγγελεται η καθε ιδεολογια. Η αριστερα ειναι υπερ της ισοτητας και της συλλογικοτητας. Ως εκ τουτου ειναι αντιθετη σε καθε μορφη διακρισεων, αξιοκρατικων διαδικασιων και κυριως διαγωνισμων που αναδυκνυουν καποιον ανωτερο απο καποιους αλλους. Ετσι καθε μορφη αγωνα, παρελασης, διακρισης και διαγωνισμου ειναι κοκκινο πανι. Ετσι εξηγειται η κλαψουρα που ακουμε διαρκως για τους ολυμπιακους του 2004 αλλα και για καθε λογης παρελαση. 

Αντιθετα η δεξια προαγει την ιδιωτικη πρωτοβουλια, την ελευθερια της ατομικοτητας του καθενος και φυσικα τις διακρισεις και την αξιοκρατια. 

Ειναι χαρακτηριστικο αλλωστε πως στον οικονομικο τομεα η αριστερα οραματιζεται ενα συστημα που ο καθενας ανεξαρτητα της αφετηριας θα φτασει στο τερμα ταυτοχρονα ισα με τους αλλους ενω αντιθετα η δεξια οραματιζεται την ισοτητα στην ευκαιρια δηλαδη οτι ολοι θα ξεκινησουν ταυτοχρονα απο την ιδια αφετηρια και ελευθεροι θα τρεξουν την οικονομικη κουρσα.


Δεν ειναι λοιπον παραδοξο πως η αριστερα δεν στεναχωρεθηκε καθολου για τους μεσογειακους αλλα και το γεγονος πως η κυβερνηση δεν φροντισε καθολου να τους διεκδικησει αφου βασιστηκε στις ιδεολογικες της ριζες και κινηθηκε βασει ενστικτου


παρενθεση 
καποιοι θα αναρωτηθουν πως τα παραπανω αντιστοιχουν στην πραγματικοτητα αφου οι χωρες με την μεγαλυτερη ταση προς παρελασεις και αγωνες ηταν και ειναι οι κουμμουνιστικες. Σοβιετικη ενωση κατειχε μεγαλα ρεκορ, η κινα και η κορεα εχουν την μεγαλυτερη μανια με τις παρελασεις. Πως εξηγηται ιδεολογικα αυτο? 
Μια ευκολη απαντηση θα ηταν πως ο κουμμουνισμος στην πραξη ποτε δεν ειναι αριστερα αλλα ολοκληρωτικη ιδεολογια.
Μια πιο συνθετη εξηγηση ειναι πως η αναγκη σπρωχνει τα ακραια καθεστωτα να βαλουν νερο στο κρασι τους στα πλαισια του ανταγωνισμου
Π.χ. η σοβιετικη ενωση δεν ειχε την ορεξη να συμμετεχει σε αγωνες αλλα το εκανε αναγκαστικα για να επιδειξει στον κοσμο πως και ο κουμμουνισμος ειχε επιτυχιες
Ειναι η μεσαιωνικη λογικη των καλογερων που βαφτιζαν το κρεας ψαρι κατα βουληση
Π.χ. ο Σταλιν αποκαλουσε τον καθε ιμπεριαλιστικο πολεμο που εκανε δηθεν απελευθερωτικο για να δικαιολογηθει ιδεολογικα (αφγανισταν,βιετναμ, φιλανδια, ουκρανια κτλ.)



.