Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Αξιοκρατια τελικα την θελουμε ή οχι...



Ολοι συμφωνουμε με τον θεσμο. Ολοι? Οχι γιατι σε αυτο το μικρο χωριο των βαλκανιων κατοικουν και καποιοι τρελοι γαλατες...

Απο οτι φαινεται λοιπον οι γνωστοι θολοκουλτουριαρικοι ακροαριστεροι κυκλοι διαφωνουν με το θεσμο. Αντιγραφω απο ελευθεροτυπια και indymedia με μερικα δικα μου σχολια.


Το Ιδεολόγημα της Αξιοκρατίας


Μια λέξη δηλαδή που ευαγγελίζεται την αντικατάσταση των Αχρήστων εις την κεφαλήν της χώρας, υπό των Αρίστων.
(βασικα κηριως μας ενδιαφερουν οι χωροι εργασιας και παραγωγης, ο πολιτικος χωρος εκφραζει την πλειοψηφεια και οχι τους αξιους αλλα καλη η προβοκατσια)

Με σκοπό να διερευνήσουμε το περιεχόμενο της λέξης «άξιος» ας θέσουμε μερικά αυτονόητα ερωτήματα:

1. Στην υποθετική περίπτωση που μια πολιτεία θα διοικείται από τους αρίστους, με ποιο τρόπο θα αποφευχθεί ο κίνδυνος να καταλήξει η εξουσία αλαζονική και ολοκληρωτική και να οδηγηθεί η κοινωνία στη λατρεία των ικανών και στην περιφρόνηση των φτωχών σαν ανίκανων;

(παντως ειναι προτιμοτερο απο το να καταληξει σε δακρυβρεχτους λαικισμους σαν την παραπανω περιγραφη)

2. Πόσο είναι δυνατό η διακυβέρνηση μιας χώρας να στηρίζεται σε ηθικές και όχι σε πολιτικές προτάσεις, Αν και η έκκληση στην αξιοκρατία είναι ελκυστική και επιθυμητή προοπτική, (κανείς δεν αντιλέγει σε αυτό), εν τούτοις μπορεί να γίνει καταστροφική αν καταστεί κεντρική πολιτική πρόταση.

(μπορει και οχι)

3. Πώς διασφαλίζεται ότι αυτοί που θα επιλεγούν σαν άριστοι λόγω ικανοτήτων, δεν θα συλλέγονται από τα ήδη προνομιούχα και εξουσιαστικά στρώματα;

(ειδες οταν εισαι κολλημενος στην ταξικη συνειδηση?)

4. Πώς μπορεί να οριστεί με αξιοπιστία η «αξιοσύνη», εν μέσω μάλιστα ιδιαιτέρως στρεβλών καιρών, όταν το «άξιο» ταυτίζεται μονοσήμαντο με το «εμπορικά άξιο», αυτό δηλαδή που καταφέρνει να μεγιστοποιεί το κέρδος και να μειώνει τις απώλειες, χρημάτων βεβαίως και όχι ανθρώπων;

(ενω το κερδος δηλαδη δεν κανει τη ανθρωπινη ζωη καλυτερη μονο η ζημια το πετυχαινει, παλι τα δακρυβρεχτα εναντια στον καπιταλισμο)

Όπως θα δούμε, οι «άριστοι», με την έννοια των κατόχων υψηλότερου εκπαιδευτικού κεφαλαίου, δεν προέρχονται από τον τυχαίο πληθυσμό, αλλά από τα προνομιούχα κατά κύριο λόγο στρώματα.

(ειμαι αχρηστος αλλα δε φταιω εγω φταιει η "ταξη" μου)

Η αντικατάσταση της κληρονομικής αριστοκρατίας από μια φυσική αριστοκρατία που δεν θα βασιζόταν στην καταγωγή αλλά στο ταλέντο, ήταν ένα από τα οράματα του Τζέφερσον. Θεωρούσε ότι μέσω της εκπαίδευσης, με την παροχή δηλαδή ίσων εκπαιδευτικών ευκαιριών θα επιτυγχανόταν η κοινωνική κινητικότητα, από τα βασικά χαρακτηριστικά της δημοκρατίας και ότι θα δινόταν η ευκαιρία σε παιδιά από μη προνομιούχα στρώματα να φτάσουν σε υψηλά αξιώματα. Αυτό όμως από μόνο του δεν θα ήταν αρκετό αλλά θα έπρεπε να συνεπικουρείται από σκληρή εργασία και ηθική συμπεριφορά. Όλα αυτά τα στοιχεία δηλαδή, που συγκροτούσαν το αμερικανικό όνειρο.

Η πραγματικότητα όμως ακόμα και στον πλέον αδαή, παρουσιάζεται εντελώς διαφορετική, μιας και οι κοινωνικές και οικονομικές αφετηρίες παραμένοντας άνισες, προδικάζουν δυστυχώς και ένα άνισο αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά δεν θα παραθέσω πίνακες με το ποσοστό των παιδιών των χαμηλών στρωμάτων που εισάγονται σε σχολές υψηλής ζήτησης, σε σχέση με τα παιδιά των υψηλότερων στρωμάτων, γιατί νομίζω ότι αποτελεί κοινή κατακτημένη γνώση. Ούτε ότι οι απόφοιτοι των ακριβών ιδιωτικών σχολείων καταλαμβάνουν και τις περισσότερες θέσεις των ελίτ πανεπιστημίων, αυτό το τελευταίο από έρευνα στην Αγγλία, οι οποίοι με τη σειρά τους καταλαμβάνουν και τις περισσότερες διευθυντικές θέσεις.

Αν η αξιοσύνη ταυτίζεται με την καλή εκπαίδευση και την αποτελεσματικότητα στη διοίκηση, τότε πού θα κατατάσσαμε τα golden boys; (προτού φυσικά εμφανιστεί η κρίση). Οι διοικητές που εξασφάλιζαν απρόσκοπτη κερδοφορία και ανάπτυξη για τις επιχειρήσεις τους, με παράλληλες αήθεις για μας τους κοινούς θνητούς πρακτικές, όπως εκμετάλλευση παιδιών, απολύσεις, κ.λ.π., δεν θα κατατάσσονταν κι αυτοί στους αρίστους;

Το ιδεολόγημα της αξιοκρατίας, διότι περί αυτού πρόκειται, δρα έτσι ώστε να δικαιολογεί την ανισότητα. Σε μια κοινωνία ανισοτήτων για να υπάρξει σταθερότητα, αυτοί που κατέχουν θα πρέπει να πείσουν αυτούς που δεν κατέχουν ότι καλώς δεν κατέχουν, διότι αυτό είναι το δίκαιο, και ότι αυτό υπαγορεύει η φυσική τάξη των πραγμάτων, σύμφωνα με την οποία οι πλέον προικισμένοι (ταλαντούχοι), οι πλέον μορφωμένοι, οι πλέον σκληρά εργαζόμενοι και οι πλέον ηθικοί είναι αυτοί που θα πάνε μπροστά. Μπορεί να μην ξεκινάνε όλη από την ίδια αφετηρία αλλά είναι στο χέρι τους να πετύχουν. Οι ιδεολογίες της ανισότητας πείθουν χωρίς να είναι κατ’ ανάγκην αληθινές, όπως π.χ. ήταν παλιότερα οι ιδεολογίες για την κατωτερότητα των μαύρων και των γυναικών.

(Στον σοσιαλισμο ολοι ανεξαρτητα απο την αφετηρια τους κανονιζεται να φτανουν στο τερμα ταυτοχρονα. Αντιθετα στον καπιταλισμο το συστημα βασιζεται στο να δινει σε ολους τις ιδιες ευκαιριες και αφετηριες χωρις κανονες για το τερμα)

Το ιδεολόγημα της αξιοκρατίας στηρίζεται στη φυσική ανισότητα των ανθρώπων για να δικαιολογήσει το αποτέλεσμα της παρατηρούμενης ανισότητας που φυσικά είναι πολλαπλάσιο και δεν προκύπτει από την ατομική ανωτερότητα.

(Να καταργησουμε τους νομους της φυσης)

Το πρόβλημα με την απλή αναφορά στην αξιοκρατία είναι ότι αποσιωπούνται όλοι οι άλλοι λόγοι για τους οποίους κάποιος καταλήγει στα ανώτερα στρώματα και οι οποίοι μπορεί να είναι η κληρονομιά της τάξης ή του κατάλληλου περιβάλλοντος γνωριμιών, η τύχη ή άλλες παράμετροι πέρα από κάθε ατομικό έλεγχο.

(Και ετσι ενω φιλοσοφουμε περι αξιοκρατιας τα υπολοιπα κρατη πανε μπροστα και εμεις μενουμε πισω)




Δημοσιοι υπαλληλοι




Ολοταχως προς το εκατομμυριο πανε οι δημοσιοι υπαλληλοι απο οτι φαινεται.
Απο την μεχρι τωρα απογραφη , http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&pubid=48377161 , http://news.google.gr/news/story?pz=1&cf=all&ncl=dV5rsvwjLXDTvWMdYHciLhcpg632M&topic=h , φενεται πως οι μεχρι τωρα εκτιμησεις για τεραστιο αριθμο επιβεβαιωνονται.
Σε μια χωρα 10 εκατ. κατοικων που μονο τα 4 εργαζονται και το 1 ειναι δημοσιοι δηλαδη ΜΗ αξιοκρατικα ΜΗ παραγωγικα εργαζομενοι μιλαμε για 25%.

Αλλα περισσοτερη αναλυση στο μελλον οταν τα πληρη στοιχεια θα ερθουν στο φως.

Εξαλλου η αναγνωριση του προβληματος συνηθως ειναι μια δικαιολογια οτι ενταξει καναμε την δουλεια μας και δε χρειαζεται να προχωρησουμε σε επομενες ενεργειες (δλδ λυση)

Το ελληνικο κρατος αλλωστε ειναι εξαιρετικα πετυχημενο στο να αναλυει προβληματα οχι ομως και να τα λυνει










Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Αποκαλυψη - Εχω στα χερια μου το μυστικο οπλο των κουμμουνιστων για να ριξουν το συστημα (εκ των εσω)


Ασχετο αλλα επιτελους αλλαξα κινητο μετα απο 10 χρονια!!!! Μάλιστα προκειται για το γνωστο Apple iPhone που μπορείτε να δειτε στην παρακάτω φωτογραφια...



Νιώθω τωρα ετοιμος να πολεμησω το αναλγητο απανθρωπο καπιταλιστικο συστημα...


παντα βαδιζοντας στα βηματα του πρωτου διδαξαντα...


του πρωτου πραγματικου κουμμουνιστη....


του πρωτου πραγματικου επαναστατη...


την συντροφισσα αλεκα......


..

...


....


......





....................πρεπει να ομολογησω παντως πως αν και κουμμουνιστικης προελευσης, αξιζει ολο το μπολ ρυζι που κοστισε για να ταισει τον "προλεταριο" που το εφτιαξε.







Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Το δικαιωμα στην απεργια...






Ολοι γνωριζουμε το δικαιωμα του καθε εργαζομενου στην απεργια. Το διασφαλιζει το συνταγμα αλλωστε. Τι ειναι ομως αυτη η απεργια τελος παντων? Ειναι το δικαιωμα του καθε εργαζομενου να στειλει ενα μηνυμα στον εργοδοτη του οτι κατει δεν παει καλα. Ο μονος τροπος για να τον κανει να τον προσεξει ειναι να σταματησει τη δουλια του. Στην πολιτικη αυτο ειναι αχρηστο αφου ο πολιτης μπορει πολυ ευκολα να κανει τον πολιτικο να τον προσεξει στελνοντας του μηνυματα μεσω της καλπης. Στους χωρους δουλιας ομως?

Καταρχας εδω πρεπει να κανουμε μια διαπιστωση. Ο θεσμος της απεργιας δεν εχει καμια λογικη στο δημοσιο και πρεπει να τεθει σαν αντισυνταγματικος. Ο δημοσιος υπαλληλος δεν πρεπει να εχει κανενα δικαιωμα να απεργει.
Οι λογοι ειναι 2
Καταρχας να απεργει εναντιον πιανου? Του εαυτου του? Στο δημοσιο δεν υπαρχει αφεντικο. Οι ανθρωποι που διαχειριζονται τον πλουτο και θετουν τους κανονες στο δημοσιο ειναι δημοσιοι λειτουργοι και στις δημοκρατιες εκλεγονται απο το λαο. Συνεπως ο εργαζομενος καθοριζει ο ιδιος εμμεσα τις απολαβες του και τα δικαιωματα του. Αρα εναντια σε ποιον διαμαρτυρεται? Στο κρατος? Και ποιος ειναι το κρατος στις δημοκρατιες?
Δευτερον το δημοσιο εκτελει τις αναγκες του κρατους προνοιας και τις κοινωνικες παροχες.
Συνεπως ο δημοσιος υπαλληλος εκτελει λειτουργημα. Ο δασκαλος, ο γιατρος, ο αστυνομος, ο στρατιωτης κτλ απο που και ως που εχουν δικαιωμα να μην κανουν την δουλεια τους?
Εχει δικαιωμα ο γιατρος να αφησει ανθρωπους να πεθανουν?
Εχει δικαιωμα ο στρατιωτης να αφησει τα συνορα αφυλακτα?
Εχει δικαιωμα ο αστυνομος να αφησει την ταξη στο ελεος του καθενα?
Ο δημοσιος υπαλληλος δεν ειναι ενας κοινος υπαλληλος. Βρισκεται σε μια θεση για να υπερασπιζεται το κοινωνικο και δημοσιο συμφερον. Συνεπως το κινητρο του δεν ειναι το κερδος αλλα η δημοσια προσφορα και αλληλεγγυη προς τους συνανθρωπους του
Αν δεν του αρεσει αυτο κανεις δεν του επεβαλλε το δημοσιουπαλληλικι
Ακουσα προχτες λεει απεργουσαν και οι υπαλληλοι της βουλης. Ναι αυτοι με τους 16 μισθους που δουλευουν 100 μερες το χρονο που παιρνουν 249 επιδοματα και εχουν ξεχωριστο ασφαλιστικο και εργατικο δικαιο σε σχεση με τον υπολοιπο πλυθησμο της χωρας.
Μα ειναι ποτε δυνατον? Αυτοι οι ανθρωποι πηγαν στην βουλη για να υπηρετησουν τον υπερτατο θεσμο της δημοκρατιας ή για να φανε?


Παμε ομως στην ουσια του προβληματος. Η απεργια σιγουρα αφου θελει να περασει ενα μηνυμα θα εχει και καποιους αποδεκτες. Ο εργαζομενος που δεν ειναι ευχαριστημενος δεν θα ειναι ουτε παραγωγικος ουτε και ευχαριστος στου πελατες του. Ο ταμιας θα ειναι σκυνθρωπος, ο δασκαλος βαριεστημενος, ο γιατρος απροσεκτος, ο οδηγος του λεωφορειου αγενης. Ποια ομως ειναι τα ορια απο τα οποια και μετα η απεργια γινεται παρανομη?

Φυσικα και καποιος εχει δικαιωμα να μην δουλεψει. Εχει δικαιωμα ομως να απαγορεψει το δικαιωμα στους αλλους να δουλεψουν? Εαν ο απεργος εχει δικαιωματα και ο απεργοσπαστης τοτε δεν εχει?. Εαν καποιος θελει να διαμαρτυρηθει εντονα με πανο και πορειες εχει δικαιωμα να καταλυει τις ελευθεριες των αλλων να χρησιμοποιουν το δρομο? Ενας αγροτης εχει δικαιωμα να κλεινει τα τεμπη? Ενας λιμενεργατης εχει δικαιωμα να μην δουλεψει. Εχει ομως το δικαιωμα να απαγορεψει σε αλλους εργατες να μην δουλεψουν και να κλεισει δημοσια αγαθα οπως το λιμανι?


Αλλωστε εαν ενας γιατρος ή πυροσβεστης κανει λειτουργημα και αρα δεν εχει δικαιωμα στην απεργια απο που και ως που ενας αλλος δημοσιος λειτουργος εχει? Ο οδηγος λεωφορειου δεν κανει λειτουργημα? Ο δασκαλος και ο υπαλληλος της νομαρχιας δεν εξυπηρετουν κοινωνικο εργο? Μα θα πουν καποιοι εαν μια μερα δεν εχει λεωφορια δε χαλασε και ο κοσμος. Εαν σε αυτους δεν εχει σημασια τοτε γιατι τους χρειαζομαστε να ειναι δημοσιοι τοτε? Ας ιδιωτικοποιησουμε τοτε τα σχολεια και τα μεσα μεταφορας αφου δεν πειραζει και τοσο. Για ποιο λογο τοτε το δημοσιο εχει αναλαβει τις μεταφορες, την παιδεια και αλλα? Για να διασφαλιζει την απροσκοπτη κοινωνικη προσφορα και την κοινωνικη προνοια στα κατωτερα κοινωνικα στρωματα. Αρα λοιπον και η απεργια των δημοσιων αυτων λειτουργων ειναι αντικοινωνικη και εναντιον των κοινωνικα ασθενεστερων.
Στην Αγγλια οταν απεργουν π.χ. τα λεωφορεια δεν νεκρωνει το συμπαν αλλα αντι για ενα λεωφορειο καθε 5 λεπτα εχει ας πουμε ενα την ωρα. Δε χρειαζεται να καταστρεψεις τον κοινωνικο ιστο και την κοινωνια ολοκληρη για να περασεις το μηνυμα σου. Αλλωστε απο που τεκμερεται πως εαν παραλυσει ο δημοσιος τομεας το μηνυμα θα πιασει τοπο. Τοσα χρονια στη χωρα μας καθε βδομαδα εχουμε απεργιες και ο κοσμος πια εχει παθει ανοσια. Βλεπω τις τελευταιες μερες που καθημερινα ακουμε για απεργιες και η συντριπτικη πλειοψηφεια του κοσμου δεν δινει καν σημασια. Η πλειοψηφεια του δημοσιου τομεα και ολος ο ιδιωτικος δεν δινει καν σημασια πια. Αλλωστε η συντριπτικη πλειοψηφεια θεωρει πως τα μετρα ειναι ουτως η δαλλως απαραιτητα ελλειψει εναλλακτικης. Συνεπως οι απεργιες οσο ακραιες και να ειναι δεν πιανουν πια.

Η λογικη του ΚΚΕ φυσικα ειναι αφου δεν ακουνε το τραβαμε στα ακρα. Κλεινουμε τους δρομους, κλεινουμε την ακροπολη, κλεινουμε τον τουρισμο. Τραβαμε το σχοινι δηλαδη. Μεχρι ποτε? Και οι τρομοκρατες θεωρουν πως βαζοντας βομβες θα ξυπνησουν το λαο για να κανει επανασταση. Το αποτελεσμα τελικα ειναι το αντιθετο.


Ας μας ερθει στο μυαλο το αντιστροφο παραδειγμα. Στην Ιαπωνια ο εργαζομενος που θελει να κανει απεργια απλα φοραει το καπελο του αναποδα. Τις περισσοτερες φορες αυτο ειναι αρκετο για να στειλει το μηνυμα στο αφεντικο!!! που θα το δει και θα αναρωτηθει και θα ενδιαφερθει για τον υπαλληλο.

Τελος για να μην ξεχνιομαστε καλο ειναι καθε φορα που ακουμε απο καποιους δακρυβρεχτες μεγαλοστομιες για τα δικαιωματα των εργατων ας αναρωτηθουμε η ιδεολογια τους τι εκανε και πως εφηρμοσε στην πραξη τα δικαιωματα αυτα. Ας αναρωτηθουμε επισης που μας εχει φτασει ο συνδικαλισμος μετα απο 40 χρονια τη χωρα μας...











Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

Οταν η ιδεολογια απο ακριβο σπορ γινεται κερδοσκοπικη ευκαιρια (ξανα)

Ενα είναι το κόμμα! Και μοναδικό...


Tου Πασχου Μανδραβελη



Τελικά το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» έχει και λενινιστική ουρά που δεν ομολογείται. Η λογική είναι απλή: αντιθέτως με όσα πιστεύουν οι παραπλανημένοι κάτω από τα πανό του ΠΑΜΕ, νόμος δεν είναι το δίκιο κάθε εργάτη, και πολύ περισσότερο δεν είναι το δίκιο όσων δουλεύουν στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ. Νόμος είναι το δίκιο της πρωτοπορίας της εργατιάς και επειδή το ΚΚΕ εξ ορισμού είναι η πρωτοπορία της εργατικής τάξης, νόμος είναι ό,τι γουστάρουν οι γραφειοκράτες του Περισσού.

Πριν από δύο εβδομάδες (16.6.2010) έγινε μια ιστορική συνεδρίαση της Κομματικής Οργάνωσης Βάσης του «Ριζοσπάστη» και του «902». Η καθοδήγηση εξήγησε στους δημοσιογράφους ότι οι χαλεποί καιροί (δεν διευκρίνισαν αν εννοούσαν για το κόμμα ή για την οικονομία) επιβάλλουν μείωση μισθών των επαγγελματικών στελεχών. Συνεπώς και των δημοσιογράφων που εργάζονται στα ΜΜΕ της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης. Το κόλπο για την παράκαμψη των συλλογικών συμβάσεων είναι η «συνεισφορά» των εργαζομένων στο κόμμα. Με άλλα λόγια το ΚΚΕ τους πληρώνει κι αυτοί, προφανώς ευγνώμονες που δουλεύουν για το καλό του κομμουνισμού, επιστρέφουν μέρος της αμοιβής τους στο κόμμα. Η απόφαση ελήφθη με τον γνωστό «δημοκρατικό» τρόπο του ΚΚΕ. Επειτα από απειλές και εκβιασμούς 43 ψήφισαν υπέρ και υπήρξαν και δύο λευκά. Μετά η καθοδήγηση εξήγησε ότι θα γίνουν συνεννοήσεις με κάθε εργαζόμενο ατομικά για το ακριβές ύψος κάθε μισθού μετά τις περικοπές.

Ετσι λοιπόν έχουμε ένα κόμμα-επιχειρηματία που αντιθέτως με όσα διακηρύσσει (περί αύξησης των αποδοχών των εργαζομένων) μειώνει περαιτέρω τους μισθούς των δικών του εργαζομένων. Καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις και προχωρά στη νεοφιλελεύθερη «ατομική διαπραγμάτευση» ανά εργαζόμενο. Και δεν είναι μόνο αυτό. Με το κόλπο της συνεισφοράς στο κόμμα που χειμάζεται κατήργησε τη συλλογική σύμβαση του χρόνου αδείας των εργαζομένων, αυτό που θεωρεί για τους άλλους «ιερό και απαράγραπτο δικαίωμα. Μέλη και μη μέλη του κόμματος υποχρεώνονται σε άδεια μόνο τριών εβδομάδων και τα υπόλοιπα -θέλουν δεν θέλουν οι εργαζόμενοι- γίνονται... «κόκκινα μεροκάματα»

Φυσικά διαφωνίες δεν μπορούν να υπάρξουν στα θέσφατα της καθοδήγησης και αν κάποιος διαφωνήσει δεν αξίζει να είναι μέλος της πρωτοπορίας. Τότε έρχεται η διαγραφή και η απόλυση. Οπως έγινε και στην περίπτωση του κ. Γιάννη Κωστάκη, μέλους του ΚΚΕ επί 25ετία και εργαζόμενου στον «Ριζοσπάστη» για 15 χρόνια. Γι' αυτήν την απόλυση το στέλεχος του ΚΚΕ και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ, κ. Παναγιώτης Ράμμος, είχε πει: «Ο «Ριζοσπάστης» δεν είναι επιχείρηση, δεν κυνηγάει μέσω της κυκλοφορίας και της διαφήμισης να κερδίσει, είναι όλα της Κεντρικής Επιτροπής ενός συγκεκριμένου κόμματος, με εργαζόμενους που δουλεύουν επειδή ξέρουν πολύ καλά πού δουλεύουν και τον έχουν τιμήσει και τον τιμάνε, είναι εφημερίδα που δεν έχει εργαζόμενους με την κλασική έννοια του όρου». (Δ.Σ. ΕΣΗΕΑ 14.10.2008)

Στον Μεσαίωνα οι μοναχοί βάφτιζαν το κρέας ψάρι για να το καταναλώνουν. Στον εργασιακό μεσαίωνα του Περισσού βαφτίζονται οι επιχειρήσεις του ΚΚΕ «μη επιχειρήσεις». Αλλά αν κατέχεις την απόλυτη αλήθεια, στους ορισμούς θα κολλήσεις;


..το αστειο ειναι πως η ειδηση διερευσε απο γνωστο αναρχοσταλινικο site του indymedia!

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1186782