Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

Ένας καθηγητής οικονομικών δήλωσε στους μαθητές του ότι αν και ποτέ δεν απέτυχε μαθητής του, εν τούτοις κάποτε απέτυχε μια ολόκληρη τάξη. Η τάξη εκείνη είχε επιμείνει ότι ο σοσιαλισμός δουλεύει και ότι κάποτε κανένας δεν θα ήταν φτωχός, κανένας πλούσιος, μια μεγάλη παγκόσμια ισότητα.

Ο καθηγητής τότε τους είπε: «Ας κάνουμε ένα πείραμα σοσιαλισμού. Όλοι οι βαθμοί θα ανάγονται στον μέσο όρο της τάξεως και ο καθένας θα παίρνει τον ίδιο βαθμό. Έτσι κανείς δεν θα αποτύχει αλλά και κανείς δεν θα αριστεύσει.»

Μετά το πρώτο τεστ όλοι οι βαθμοί προσμετρήθηκαν και ο καθένας βαθμολογήθηκε με τον μέσο όρο της τάξεως που ήταν «Β». Οι μαθητές που είχαν διαβάσει πολύ ήταν εκνευρισμένοι και απογοητευμένοι ενώ αυτοί που διάβασαν λίγο ήταν βεβαίως χαρούμενοι.

Καθώς ανακοινώθηκε το δεύτερο τεστ οι μαθητές που είχαν διαβάσει λίγο ασχολήθηκαν τώρα ακόμη λιγότερο ενώ εκείνοι που είχαν διαβάσει πολύ αποφάσισαν ότι δεν άξιζε τον κόπο τόσο προσπάθεια κι έτσι διάβασαν κι εκείνοι λιγότερο.

Το δεύτερο τεστ έβγαλε μέσο όρο βαθμό «D». Κανείς δεν ήταν χαρούμενος. Κατόπιν ανακοινώθηκε το τρίτο τεστ και ο μέσος όρος του ήταν «F». Οι αποδόσεις ποτέ δεν αυξήθηκαν καθώς οι αντεγκλήσεις, οι κατηγορίες και οι βρισιές είχαν σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθούν έχθρες και κανένας να μην θέλει να διαβάσει για το όφελος κάποιου άλλου.

Όλοι απέτυχαν προς μεγάλη τους έκπληξη και ο καθηγητής τους εξήγησε ότι ο σοσιαλισμός θα αποτύχει κι αυτός γιατί όσο πιο μεγάλο είναι το διακύβευμα τόσο πιο μεγάλη είναι και η προσπάθεια για επιτυχία. Όταν όμως η κυβέρνηση παίρνει μακριά το διακύβευμα τότε κανένας δεν θα προσπαθεί ή δεν θα θέλει να επιτύχει. Δεν μπορούσε να είναι πιο απλό.

Εν ολίγοις: Δεν γίνεται να «απελευθερώσεις» τους φτωχούς με την «φυλάκιση» των πλουσίων. Για να λαμβάνει ένας άνθρωπος κάτι χωρίς δουλειά, κάποιος άλλος πρέπει να δουλέψει χωρίς να λάβει. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει τίποτα σε κανέναν χωρίς πρώτα να το πάρει από κάποιον άλλο. Όταν οι μισοί άνθρωποι καταλάβουν ότι δεν χρειάζεται να δουλεύουν γιατί οι άλλοι μισοί θα φροντίσουν για αυτούς, και όταν οι άλλοι μισοί καταλάβουν ότι δεν υπάρχει λόγος να δουλεύουν γιατί κάποιος άλλος θα πάρει αυτά για τα οποία δουλεύουν, αυτό είναι το τέλος κάθε έθνους.

Δεν μπορείς να πολλαπλασιάσεις τον πλούτο με το να τον διαιρείς.

Dr. Adrian Rogers, 1931