.
Επίσημα βέβαια το κομουνιστικό καθεστώς της Βόρειας Κορέας αρνείται την ύπαρξη του μυστικού αυτού δικτύου των στρατοπέδων θανάτου όπου όσοι είναι ύποπτοι για «παράνομη σκέψη» στέλνονται βάσει συνοπτικών διαδικασιών.
Τον περασμένο μήνα ο Shin In Geun ένας βορειοκορεάτης που κατάφερε να δραπετεύσει από τα κολαστήρια αυτά έγραψε ένα βιβλίο «Δραπετεύοντας από το στρατόπεδο 14» όπου σε αυτό εξιστορείται η περιπέτειά του από τη στιγμή της απόδρασης μέχρι τη στιγμή που κατάφερε να φτάσει στη Νότιο Κορέα όπου περιγράφονται όλες οι τραγικές συνθήκες που επικρατούν στα στρατόπεδα αυτά.
Παράλληλα η επιτροπή για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Βόρεια Κορέα δημοσίευσε μια αναφορά βασισμένη στις αναφορές τουλάχιστον 60 ατόμων που έχουν καταφέρει να δραπετεύσουν από τον κομουνιστικό «παράδεισο» όπου πολλά άγνωστα στοιχεία για τα στρατόπεδα θανάτου έχουν γίνει τώρα γνωστά.
Οι εκτιμήσεις μιλούν πως τουλάχιστον 150.000 με 200.000 άτομα κρατούνται σε αυτά τα στρατόπεδα –που ονομάζονται Kwan-li-so- ως πολιτικοί κρατούμενοι. Τα στρατόπεδα βρίσκονται στο βόρειο ορεινό μέρος της χώρας και όσοι βρίσκονται εκεί κατηγορούνται για «λάθος πράξεις, λάθος σκέψη, λάθος συναναστροφές ή λάθος ταξικό υπόβαθρο» και φυσικά φυλακίζονται χωρίς δίκη ή με δίκες παρωδία.
Εξαιτίας της «παραβατικής» τους συμπεριφοράς μπορούν να βρεθούν στη φυλακή και άτομα του στενού ή του ευρύτερου οικογενειακού τους κύκλου. Η περίπτωση είναι γνωστή ως «ενοχή κατά συγγένεια ή συναναστροφή» (yeon-jwa-je).
Υπάρχουν μάλιστα και παιδία στα στρατόπεδα αυτά και σαν τον Shin In Geun πολλά έχουν γεννηθεί εκεί.
Στα στρατόπεδα οι κρατούμενοι δουλεύουν σε καταναγκαστικά έργα σε ορυχεία, σε εργοστάσια και οι πιο τυχεροί σε φάρμες και αγροτικές καλλιέργειες. Έχουν μόνο μια ημέρα ξεκούρασης το μήνα(!) ενώ επίσης δεν εργάζονται στις τρεις εθνικές εορτές της χώρας που είναι η πρωτοχρονιά και τα γενέθλια του Kim Jong-il και του Kim Il-sung, του πρώην και του νυν ηγέτη της χώρας.
Η ποινή για όσους καταλήγουν στα στρατόπεδα αυτά είναι ισόβια και σύμφωνα με όσους έχουν δραπετεύσει μεγάλος αριθμός θανάτων παρατηρείται στην απομόνωση. Οι βασανισμοί είναι ρουτίνα για τους κρατουμένους και φυσικά όσοι συλλαμβάνονται από αποτυχημένη απόπειρα δραπέτευσης τυφεκίζονται με τους υπόλοιπους κρατουμένους να παρίσταται αναγκαστικά στην εκτέλεση.
Στα κομουνιστικά αυτά στρατόπεδα η πολιτική αναφορικά με τη σίτιση των φυλακισμένων είναι αυτή της «ημιδιατροφής». Οι φυλακισμένοι αναγκάζονται να τρώνε φυτά, γρασίδι, φλοιούς, ποντίκια, φίδια και ζωοτροφές.
Εκτιμάται ότι πάνω από 400.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει στα στρατόπεδα αυτά, αριθμός πάντως σαφώς μικρότερος από τα 2.400.000 θυμάτων από τα άλλα «φυντάνια» του κομουνισμού τους Ερυθρούς Χμέρ (Khmer Rouge) στην Καμπότζη.
Στη χώρα βέβαια υπάρχουν και οι «παραδοσιακές» φυλακές οι οποίες είναι γνωστές ως «as kyo-hwa-s» οι οποίες κατά γράμμα σημαίνουν «το μέρος όπου ένας άτομο γίνεται καλό μέσω της επιμόρφωσης».
Στις τελευταίες φυλακίζονται κυρίως όσοι δεν έχουν διαπράξει κάποιο πολιτικό έγκλημα, αν και ένας βορειοκορεάτης που δραπέτευσε είχε δηλώσει πως φυλακίστηκε γιατί σφύριζε το σκοπό ενός νοτιοκορεάτικου τραγουδιού.
Φυσικά η μεταχείριση και αυτών των κρατουμένων είναι ιδιαίτερα σκληρή.
«Πρώην κρατούμενος #37: του δόθηκαν βρασμένες φλούδες καλαμποκιού, χυλός από καλαμπόκι και σόγια σε σκόνη. Οι φρουροί έκοψαν τη λαβή από του κουτάλι για να μην αυτοκτονήσει ο κρατούμενος. Οι φυλακισμένοι συχνά πίνουν μολυσμένο νερό από την τουαλέτα όταν δεν έχουν να πιουν πόσιμο νερό».
Πολλές γυναίκες στη Βόρειο Κορέα στην προσπάθειά τους να φύγουν από τη χώρα πέφτουν θύματα κυκλωμάτων πορνείας η πωλούνται ως νύφες στην Κίνα κάτι που θεωρείται ως μεγάλη υπόθεση στη χώρα εξαιτίας του άνισου αριθμού στα δύο φίλα.
Εάν όμως συλληφθούν κατά τη διάρκεια της προσπάθειας διαφυγής τους οι γυναίκες υποφέρουν από φρικτά βασανιστήρια, τόσο σεξουαλικής όσο και γενικότερης φύσεως.
Ύστερα κάποιοι απορούν γιατί έπεσε τόσο κλάμα στην κηδεία του «λαοπρόβλητου και αγαπητού» ηγέτη Kim Jong-il. Όποιος δεν έκλαιγε σε Gulag κατευθείαν. Τέλος να σημειωθεί βέβαια ότι το ΚΚΕ έστειλε συλλυπητήριο τηλεγράφημα στο αδελφό κόμμα της Β. Κορέας και το λαό της –προφανώς αυτόν που βρίσκεται εκτός των Gulag - για το θάνατό του.
.
Επίσημα βέβαια το κομουνιστικό καθεστώς της Βόρειας Κορέας αρνείται την ύπαρξη του μυστικού αυτού δικτύου των στρατοπέδων θανάτου όπου όσοι είναι ύποπτοι για «παράνομη σκέψη» στέλνονται βάσει συνοπτικών διαδικασιών.
Τον περασμένο μήνα ο Shin In Geun ένας βορειοκορεάτης που κατάφερε να δραπετεύσει από τα κολαστήρια αυτά έγραψε ένα βιβλίο «Δραπετεύοντας από το στρατόπεδο 14» όπου σε αυτό εξιστορείται η περιπέτειά του από τη στιγμή της απόδρασης μέχρι τη στιγμή που κατάφερε να φτάσει στη Νότιο Κορέα όπου περιγράφονται όλες οι τραγικές συνθήκες που επικρατούν στα στρατόπεδα αυτά.
Παράλληλα η επιτροπή για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Βόρεια Κορέα δημοσίευσε μια αναφορά βασισμένη στις αναφορές τουλάχιστον 60 ατόμων που έχουν καταφέρει να δραπετεύσουν από τον κομουνιστικό «παράδεισο» όπου πολλά άγνωστα στοιχεία για τα στρατόπεδα θανάτου έχουν γίνει τώρα γνωστά.
Οι εκτιμήσεις μιλούν πως τουλάχιστον 150.000 με 200.000 άτομα κρατούνται σε αυτά τα στρατόπεδα –που ονομάζονται Kwan-li-so- ως πολιτικοί κρατούμενοι. Τα στρατόπεδα βρίσκονται στο βόρειο ορεινό μέρος της χώρας και όσοι βρίσκονται εκεί κατηγορούνται για «λάθος πράξεις, λάθος σκέψη, λάθος συναναστροφές ή λάθος ταξικό υπόβαθρο» και φυσικά φυλακίζονται χωρίς δίκη ή με δίκες παρωδία.
Εξαιτίας της «παραβατικής» τους συμπεριφοράς μπορούν να βρεθούν στη φυλακή και άτομα του στενού ή του ευρύτερου οικογενειακού τους κύκλου. Η περίπτωση είναι γνωστή ως «ενοχή κατά συγγένεια ή συναναστροφή» (yeon-jwa-je).
Υπάρχουν μάλιστα και παιδία στα στρατόπεδα αυτά και σαν τον Shin In Geun πολλά έχουν γεννηθεί εκεί.
Στα στρατόπεδα οι κρατούμενοι δουλεύουν σε καταναγκαστικά έργα σε ορυχεία, σε εργοστάσια και οι πιο τυχεροί σε φάρμες και αγροτικές καλλιέργειες. Έχουν μόνο μια ημέρα ξεκούρασης το μήνα(!) ενώ επίσης δεν εργάζονται στις τρεις εθνικές εορτές της χώρας που είναι η πρωτοχρονιά και τα γενέθλια του Kim Jong-il και του Kim Il-sung, του πρώην και του νυν ηγέτη της χώρας.
Η ποινή για όσους καταλήγουν στα στρατόπεδα αυτά είναι ισόβια και σύμφωνα με όσους έχουν δραπετεύσει μεγάλος αριθμός θανάτων παρατηρείται στην απομόνωση. Οι βασανισμοί είναι ρουτίνα για τους κρατουμένους και φυσικά όσοι συλλαμβάνονται από αποτυχημένη απόπειρα δραπέτευσης τυφεκίζονται με τους υπόλοιπους κρατουμένους να παρίσταται αναγκαστικά στην εκτέλεση.
Στα κομουνιστικά αυτά στρατόπεδα η πολιτική αναφορικά με τη σίτιση των φυλακισμένων είναι αυτή της «ημιδιατροφής». Οι φυλακισμένοι αναγκάζονται να τρώνε φυτά, γρασίδι, φλοιούς, ποντίκια, φίδια και ζωοτροφές.
Εκτιμάται ότι πάνω από 400.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει στα στρατόπεδα αυτά, αριθμός πάντως σαφώς μικρότερος από τα 2.400.000 θυμάτων από τα άλλα «φυντάνια» του κομουνισμού τους Ερυθρούς Χμέρ (Khmer Rouge) στην Καμπότζη.
Στη χώρα βέβαια υπάρχουν και οι «παραδοσιακές» φυλακές οι οποίες είναι γνωστές ως «as kyo-hwa-s» οι οποίες κατά γράμμα σημαίνουν «το μέρος όπου ένας άτομο γίνεται καλό μέσω της επιμόρφωσης».
Στις τελευταίες φυλακίζονται κυρίως όσοι δεν έχουν διαπράξει κάποιο πολιτικό έγκλημα, αν και ένας βορειοκορεάτης που δραπέτευσε είχε δηλώσει πως φυλακίστηκε γιατί σφύριζε το σκοπό ενός νοτιοκορεάτικου τραγουδιού.
Φυσικά η μεταχείριση και αυτών των κρατουμένων είναι ιδιαίτερα σκληρή.
«Πρώην κρατούμενος #37: του δόθηκαν βρασμένες φλούδες καλαμποκιού, χυλός από καλαμπόκι και σόγια σε σκόνη. Οι φρουροί έκοψαν τη λαβή από του κουτάλι για να μην αυτοκτονήσει ο κρατούμενος. Οι φυλακισμένοι συχνά πίνουν μολυσμένο νερό από την τουαλέτα όταν δεν έχουν να πιουν πόσιμο νερό».
Πολλές γυναίκες στη Βόρειο Κορέα στην προσπάθειά τους να φύγουν από τη χώρα πέφτουν θύματα κυκλωμάτων πορνείας η πωλούνται ως νύφες στην Κίνα κάτι που θεωρείται ως μεγάλη υπόθεση στη χώρα εξαιτίας του άνισου αριθμού στα δύο φίλα.
Εάν όμως συλληφθούν κατά τη διάρκεια της προσπάθειας διαφυγής τους οι γυναίκες υποφέρουν από φρικτά βασανιστήρια, τόσο σεξουαλικής όσο και γενικότερης φύσεως.
Ύστερα κάποιοι απορούν γιατί έπεσε τόσο κλάμα στην κηδεία του «λαοπρόβλητου και αγαπητού» ηγέτη Kim Jong-il. Όποιος δεν έκλαιγε σε Gulag κατευθείαν. Τέλος να σημειωθεί βέβαια ότι το ΚΚΕ έστειλε συλλυπητήριο τηλεγράφημα στο αδελφό κόμμα της Β. Κορέας και το λαό της –προφανώς αυτόν που βρίσκεται εκτός των Gulag - για το θάνατό του.
.
1984 θυμίζει. Το Ministry of Love. Τι λες να κάνουν στο δωμάτιο 101;
ΑπάντησηΔιαγραφή