Το ΚΚΕ δεν ειναι αριστερα...

.

Εχω αναλυσει και στο παρελθον πως η αριστερα ειναι το συστημα του κοινωνικου φιλελευθερισμου και του οικονομικου αυταρχισμου-κρατους. Το ΚΚΕ δεν αποτελει αριστερο κομμα αλλα ολοκληρωτικο αφου δεν συμφωνει με τις αρχες του κοινωνικου φιλελευθερισμου. Αυτο προκυπτει απο πολλες περιπτωσεις και αναφορες του για εθνικα ζητηματα, μειονοτητες και αλλα. Με αφορμη καποιες προσφατες εξελιξεις εσωτερικα στο κομμα βγηκαν στο φως και αλλα στοιχεια.

Ως γνωστον η αριστερα ως κοινωνικα φιλελευθερη παραταξη ειναι υπερ των ανοιχτων διαδικασιων, της δημοκρατιας και φυσικα δομικα αντιθετη με αρχηγικα μοντελα. 

Π.χ. εκλογες αρχηγου απο τη βαση και απο φιλους του κομματος οπως στο ΠΑΣΟΚ

11 αρχηγοι και 438290 συνιστωσες οπως ο ΣΥΡΡΙΖΑ, 

καταργηση τιτλων τιμων και σηματων στο στρατευμα (κορεα, κινα, κουβα, σοβιετια)

Μισος προς το θεσμο του βασιλια

και φυσικα εκλογη στην ανωτατη θεση οχι αρχηγου ή προεδρου αλλα πρωτου μεταξυ ισων δηλαδη ΓΕΝΙΚΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ

Η ιδεα δηλαδη ειναι πως δεν υπαρχει αρχηγος να αποφασιζει αλλα ολα γινονται με λαικες συνελευσεις της ιδιας της βασης και το μονο θεσμο που χρειαζεσαι ειναι ενος υπαλληλακου να κραταει το χρονο και τις λιστες των ομιλοντων. Καλα ολα αυτα αλλα δουλευουν θα αναρωτηθει κανεις? Φυσικα και οχι

Οπως σε καθε αριστερη πρακτικη που λιγο πολυ ιστορικα απετυχε ετσι και εδω τα αποτελεσματα ηταν απαραδεκτα. Π.χ. ο συρριζα εχει 11 αρχηγους και δεν ξερει τι του γινεται με αποτελεσμα να κινδυνευει να μεινει εκτος βουλης
Το ΚΚΕ για να μην καταντησει ετσι εχει κρατησει τις ιδεες αλλα στην πραξη εφαρμοζει τον πιο σκληρο κοινωνικο φασισμο και ολοκληρωτισμο σε αυτα τα θεματα. Αλλωστε εφαρμοζει την διεθνη πρακτικη ολων των κουμμουνιστικων κομματων.

Σιγα σιγα λοιπον με τα χρονια οι Γενικοι γραμματεις των κουμμουνιστικων κομματων χαρη στη μικρη τους δυναμη καταφεραν να ελενξουν αρχικα ποιος μιλαγε, μετεπειτα ποιος προτεινε λυσεις και τελικα ποιος εθετε τους κανονες. Ετσι χωρις ποτε να χρειαστει αμεσα να παρει ο ιδιος ο ΓΓ τις αποφασεις ουσιαστικα ελεγχει το τι συμβαινει στο κομμα. Το πιο τρανταχτο πειστηριο αυτου του φαινομενου ειναι η τεραστια χρονικα πιστη στον ΓΓ ως αρχηγο του κομματος οπου και αν υπηρξε κουμμουνιστικο κομμα. Απο την εποχη του σταλιν που κυβερνησε 40 και βαλε χρονια, στον Καστρο που κυβερνησε 50 στον Μαο και στην βορεια κορεα μεχρι το ελληνικο ΚΚΕ και την παπαρηγα παρατηρηται η τεραστια χρονικα επιβολη του αρχηγου. Η παπαρηγα κλεινει 20 χρονια στην εξουσια του κομματος χωρις να ακουγεται η παραμικρη διαφωνια για την πολιτικη της παρολο που σε οποιοδηποτε αλλο κομμα του κοσμου θα ειχε προ πολλου παραιτηθει και αναλαβει τις ευθυνες της αποτυχιας της να ανεβασει τα ποσοστα του εδω και 20 χρονια.

Γιατι δε συμβαινει αυτο?
Γιατι φυσικα εφαρμοζεται η πολιτικη "Κινας"
Βαζουν υποψηφιοτητα 5 για δημαρχοι και οι 4 ειναι του κουκου και ο 5ος ευχαριστει το κομμα που του επιτρεπει να ζει. Εξαλλου εαν και εδω στην ελλαδα θεσεις εκτως νομου Λαος ΝΔ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΡΙΖΑ ποιο κομμα θα βγει κυβερνηση και μαλιστα δημοκρατικοτατα?

Οι μετριοπαθείς οδηγούνται στην κομματική αποστρατεία

Ενα e-mail το οποίο κυκλοφόρησε τον περασμένο Σεπτέμβριο σε κλειστό κύκλο στελεχών και μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με αποστολέα τον κ. Αλέκο Χαλβατζή (υιό του δημοφιλούς στελέχους του κόμματος και κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, του κ. Σπύρου Χαλβατζή ), έχει προκαλέσει πονοκέφαλο στην ηγεσία του Περισσού και έντονες συζητήσεις σε διάφορα blogs αριστερού προβληματισμού.

Το επίμαχο e-mail, στο οποίο κοινοποιούσε τους λόγους για τους οποίους αποχώρησε έπειτα από 17 χρόνια οργανωμένης δράσης από το ΚΚΕ, αφού έμεινε για κάποιον καιρό μυστικό, τελικώς διέρρευσε στο Διαδίκτυο με αποτέλεσμα να ξεσηκωθεί ένας σχετικός σάλος με σχόλια και αντισχόλια για τα τεκταινόμενα στον Περισσό.

«Αποχώρησα από το ΚΚΕ γιατί είμαι πλέον βαθιά πεισμένος ότι τα τελευταία χρόνια σημειώνεται μια σοβαρή έκτροπή του από τη θεωρία του Μαρξισμού-Λενινισμού, το Πρόγραμμά του και τις αρχές λειτουργίας του.

Εκτροπή που εκφράζεται πλέον στην καθημερινή λειτουργία και δράση του κόμματος,στην επικοινωνία του με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, στον ρόλο του στους αγώνες τους» αναφέρει στο e-mail του, διευκρινίζοντας ότι «ενάντια σε αυτήν την εκτροπή,κατανοώντας βαθμιαία το βάθος της στην πορεία του χρόνου,προσπάθησα να κάνω ό,τι περνούσε από το χέρι μου σύμφωνα πάντα με τις αρχές λειτουργίας του Κόμματος» .

«Δεν θα αποχωρούσα από το ΚΚΕ αν η εκτροπή του ήταν απλώς και κατ΄ αρχάς ιδεολογικοπολιτική» σημείωνε, διαπιστώνοντας ωστόσο ότι:

«Πλέον αποδεικνύεται ότι η εκτροπή αυτή υλοποιείται σε μεγάλο βαθμό μέσω και σοβαρών παραβιάσεων των αρχών λειτουργίας του, της εσωκομματικής δημοκρατίας». Ετσι, κατά τον ίδιο, «το ΚΚΕ βρίσκεται στη χειρότερη και κρισιμότερη στιγμή της ιστορίας του».

Ο κ. Χαλβατζής ο νεότερος δεν είναι ο μόνος μιας σειράς μεσαίων και ανώτερων ή ανώτατων στελεχών τα οποία έχουν κατά καιρούς διατυπώσει τους προβληματισμούς τους ως προς τις επιλογές της ηγεσίας, οδηγούμενοι έτσι είτε οικειοθελώς είτε εξαναγκαζόμενοι προς την «έξοδο».

Ο ίδιος μάλιστα εμμέσως αποσυνέδεσε τη στάση του από τυχόν προσπάθειες να συσχετιστεί με άλλα γεγονότα, όπως η κομματική πορεία του πατέρα του, ο οποίος σταδιακά εδώ και χρόνια «παραγκωνίστηκε» από την κυρία Παπαρήγα λόγω των μετριοπαθών θέσεων που εξέφραζε στα κομματικά όργανα έναντι των «ακραίων επιλογών περιχαράκωσης του κόμματος», με αποτέλεσμα να μείνει εκτός Πολιτικού Γραφείου στο (τελευταίο) 18ο Συνέδριο (Φεβρουάριος 2009).

Από το συνέδριο αυτό εξάλλου «αποστρατεύθηκε» (από την Κεντρική Επιτροπή) πληθώρα στελεχών όπως οι κκ. Αντ. Σκυλλάκος, Κ. Αλυσσανδράκης, η κυρία Βέρα Νικολαΐδου, αλλά και οι κκ. Ορ. Κολοζώφ, Ι. Ποσοτίδης, Ι. Νάκης, Ηλ. Λέγγερης, Γερ. Αραβανής , Χρ. Κόφφας κ.ά., γεγονός το οποίο σηματοδότησε την πλήρη κατίσχυση της κυρίας Παπαρήγα στο κεντρικό εσωκομματικό πεδίο και την απόλυτη «στεγανοποίηση» σε επίπεδο μηχανισμών και στελεχιακών δομών.

«Αποστρατείες» έχουν καταγραφεί και σε συνδικαλιστικό επίπεδο, όπως επί παραδείγματι με τα πρώην μέλη των διοικήσεων της ΟΙΕΛΕ και της ΟΛΜΕ κκ. Β.Λιόση και Κ.Σμπόνια οι οποίοι είχαν διαφοροποιηθεί από την επιλογή της πλήρους αυτονόμησης του ΠΑΜΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών.