Υπάρχει ομολογουμενως μια γενική σήψη στον ελληνικό κινηματογραφικό χώρο
Κάτι δεν πάει καλά. Γενικα οι ελληνικές παραγωγές χωρίζονται σε 2 κατηγορίες. Είτε είναι χαζοκομωδιες ή βαρέων βαρών βαρεμαρες...
Οι κριτικοί κινηματογραφου πάλι μοιάζουν εκτός πραγματικότητας και αδυνατούν να προτείνουν ενδιαφέρουσες ταινίες στον κόσμο. Τι φταίει άραγε?
Παραθέτω λοιπόν το γράμμα που έστειλα στο περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ εξηγώντας ένα από τα μέρη του προβλήματος. Αυτό της ελληνικής κινηματογραφικής κριτικής
Πόσοι από εμάς δεν έχουν ευχαριστηθεί άπειρες ταινίες που έχουν θαφτεί και αντίστοιχα έχουμε πει την ώρα και τη στιγμή σε ταινίες που θεωρούνται αγαπημένες των κριτικών?
-----------------------------------------------------
Πάνε 20 χρόνια από το μακρινό εκείνο τεύχος με τους 2 αρχαιολόγους στο εξώφυλλο. Μετά από τόσο καιρό και κατά σύμπτωση μετά τη νέα τέταρτη συνεχεία της γνωστής σειράς του INDIANA JONES αποφάσισα να γράψω για πρώτη φορά στο περιοδικό κάτι που δεν έχω κάνει ποτέ στα 20 χρόνια Ίσως γιατί θεωρώ πως είναι χρέος μου να το κάνω έστω και μια φορά πριν χωρίσουν οι δρόμοι μας. Γιατί άραγε θα πείτε? Και τι μας νοιάζει εμάς θα αναρωτηθούν μερικοί? Η αλήθεια είναι ότι πολλές φόρας διαφωνούμε. είναι λογικό άλλωστε ο καθένας διαμορφώνει άποψη βάση των ιδεών άξιων και εμπειριών του. Εδώ και λίγο καιρό όμως έχω αντιληφθεί πως οι δίκες σας απόψεις δεν βασίζονται σε σοβαρά κριτήρια βασισμένα σε κινηματογραφική κριτική άλλα σε καθαρά πολίτικα κριτήρια.
Εδώ βέβαια πρέπει να πούμε και του στραβού το δίκιο. Αντιλαμβάνομαι φυσικά πως οι περισσότερες χολιγουντιανές παράγωγες είναι χαβαλές και ποπκόρν. Αντιλαμβάνομαι επίσης πως άπειρα αριστουργήματα χάνονται καθημερινά μόνο και μόνο επειδή πρόκειται για άγνωστες παράγωγες ανεξάρτητου χαμηλού κόστους κινηματογράφου χωρίς εκρήξεις σικουελικες διαθέσεις και τον απαραίτητο θόρυβο που χρειάζεται μια εμπορική επιτυχία. Υπάρχει όμως και ένα όριο εδώ.
Φυσικά και ένας κριτικός πρέπει να υπερασπιστεί όλα αυτά και να βοηθήσει τον άσχετο κόσμο να ενημερωθεί για αυτά. Όταν όμως ξεκίνα μια σταυροφορία η όποια προπαγανδιστικά καταστρέφει και απορρίπτει καθετί εμπορικό-mainstream και θεοποιεί καθετί φτηνιάρικο-άγνωστο τότε χάνει την ίδια τη σημασία της δουλειάς του. Όταν το ΣΙΝΕΜΑ καταντάει κουλτουριάρικος ριζοσπάστης τότε ποια η χρησιμότητα του? διαβάζω επανειλημμένα κριτικές και ανατρέχω στο ριζοσπάστη και διαβάζω τα ίδια με τη μόνη διάφορα πως στο ριζοσπάστη φαίνεται πως ο αρθρογράφος δεν έχει καμία κινηματογραφική παιδεία και εμπειρία.
Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς άλλωστε το γεγονός πως η διεθνής κριτική θεώρησε τον Σκοτεινό ιππότη αριστούργημα και καλύτερη ταινία της δεκαετίας (η έστω της χρονιάς) ενώ εσείς απλώς αρκεστήκαμε να του βάλετε 4 αστεράκια και να επισημάνετε μερικά μειονεκτήματα (!) και να μην κάνετε ούτε ένα αφιέρωμα. Εντάξει ίσως κάνεις θα έπρεπε να αρκεστεί στα 4 και να μην απαιτεί την τελειότητα. Ας πάμε τότε σε πιο ακραίες περιπτώσεις όπως τον τελευταίο Ιντιάνα και το 300. γιατί αυτό το θάψιμο? γιατί επανειλημμένα τετράγωνα και γενικότερο μίσος σε πολλές παρόμοιες mainstream παράγωγες? το 300 το οποίο ξετρέλανε πάνω από 1 εκατομμύριο θεατές θεωρήθηκε δεδομένο να θαφτεί από το περιοδικό συνοδευόμενο από αρνητικά σχόλια τύπου "ξεζούμισε τα ταμεία" ή άρθρα τα οποία προσπαθούν να υπερασπιστούν τους κριτικούς που το έθαψαν! Λες και όλοι οι αναγνώστες ενδιαφέρονται για τις απόψεις των κριτικών περισσότερο από τις ίδιες τις ταινίες! Ακόμα και στο τέλος του άρθρου βάζετε σφήνα κάποιον που λέει λίγο πολύ" ηρεμήστε ρε παιδιά μια ταινία χαβαλέ χωρίς πολύ ουσία είναι δείτε την και ευχαριστηθείτε την" Δηλαδή όλα τα εκατομμύρια που την είδαν πήγαν για το χαβαλέ και το ποπκόρν ΜΟΝΟ?
η μήπως όλοι όσοι πήγαμε ξανά και ξανά απλώς είμαστε εθνικιστές φασίστες?
Μήπως οι (Έλληνες κυρίως) κριτικοί απλώς τυφλωμένοι από την πολιτική τους αντιαμερικανική ιδεολογία απέτυχαν να αναγνωρίσουν το καλοφτιαγμένο σενάριο και τους θαυμάσια δομημένους διάλογους( ναι δεν είναι τυπογραφικό λάθος) ?
Οχι δεν είμαι φαν τέτοιου τύπου ταινιών και είπα την ώρα και τη στιγμή όταν είδα το "Troy" και τον "alexander" αλλά είχα την ικανότητα να καταλάβω την διάφορα μεταξύ πλούσιου επικού-οπερετικού λεξιλογίου και διαλόγους καθημερινού σήριαλ κρεβατοκάμαρας όπως ηταν το "troy". Αλλά φυσικά στους κριτικούς του σινεμά υπερίσχυσε η αντιιμπεριαλιστικη προπαγάνδα και επακολούθησε η προσπάθεια να μετατραπεί η ταινία σε μια απλή ποπκόρν μπαρούφα. Τα ιδία και στην περίπτωση του Ιντιάνα. κλασσική παιδική ταινία χωρίς ιδιαίτερα αρνητικά ( και χωρίς ιδιαίτερα θετικά αντίθετα από το 300) παρόλα αυτά πολεμήθηκε ιδιαίτερα από τους κριτικούς με πρόφαση το γεγονός πως περίμεναν πολλά περισσότερα από μια απλή παιδική περιπέτεια. μήπως και εδώ σας ενόχλησαν οι κακοί σοβιετικοί που τα βάζουν με τους κάλους Αμερικανούς? Μήπως σας ενοχλεί και η ιστορία για ιδεολογικούς λόγους? Τα παραδείγματα είναι άπειρα. έβλεπα τις προάλλες το Fight Club και το The Game του David Fincher και αναρωτήθηκα πως και οι 2 (πολύ καλές κατά τα αλλά) ταινίες αντιμετωπίστηκαν τόσο διαφορετικά στην εποχή τους από τους Έλληνες κριτικούς και ειδικά από το περιοδικό.
Θυμάμαι σαν σήμερα ποσό θάψιμο είχε φάει το "The Game" και πόσο είχε θεωρηθεί υπερβολικά ως η καλύτερη ταινία της δεκαετίας το Fight Club. Μήπως και εδώ σας επηρέασε η καθαρά αντικαπιταλιστική πολιτική της δεύτερης και σας ενόχλησε το γεγονός πως η πρώτη έβαλε σαν ήρωα και άνθρωπο ένα καπιταλιστικό γουρούνι?
Μονό έτσι μπορεί να εξηγηθεί τέτοιο μίσος αλλά και τέτοια απότομη στροφή.
Για τον David fincher επίσης να σημειώσω την τεραστία αποτυχία σας να θεωρήσετε το Zodiac ως την καλύτερη ταινία της χρονιάς ενώ οι περισσότεροι που την είδαν άπλα έκλαψαν τα λεφτά τους όπως επίσης και για την υπερβολικά θετική στάση σας στο "Curious case of benjamin Button" επίσης βαρετή ανουσιότητα που πέραν της ιδέας διαθέτει το απόλυτο τίποτα.
Πάρτε ας πούμε άλλο ένα ακραίο παράδειγμα.
Mel Gibson. Τεράστιος δημιουργός με πολλά αριστουργήματα στο ενεργητικό του όπως Braveheart, Lethal Weapon, Mad Max κτλ...
Έβγαλε λοιπόν μια ταινία ονόματι APOCALYPTO και εντυπωσίασε τους πάντες με την υπόθεση και την παραγωγή, μια ταινία που έβαλε τους ηθοποιούς να μιλάνε αρχαία γλώσσα των Ίνκας (!) , μια ταινία με 7.9 στην IMDB.com και τελος παντων μια ταινία που όλοι όσοι είδαν τουλάχιστον εντυπωσιάστηκαν από την δουλειά που έγινε.
Στο περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ και γενικότερα στην ελληνική κριτική είδαμε ένα τεράστιο μίσος με την πλειονότητα των κριτικών να βάζουν μηδενικά και άσσους. Γιατί τέτοια άβυσσος χωρίζει τους κριτικούς από τον κόσμο?
Είστε έτοιμοι για την εξήγηση??
Ορίστε λοιπόν. Έχετε προσέξει τι λέει στην αρχή της ταινίας ο Mel Gibson??
"Ένας πολιτισμός καταστρέφεται πρώτα από μέσα και μετά από έξω"
Δλδ τι εννοεί ο ποιητής? Πως πρώτα παρήκμασαν και καταστράφηκαν μόνοι τους οι ίνκας και γενικότερα οι ινδιάνοι θυσιάζοντας άπειρους συνανθρώπους τους στους αυτοκράτορες και στους θεούς τους και μετά ήρθαν οι άποικοι (κακοί αμερικάνοι) και τους αποτελείωσαν
Άρα δλδ ο ποιητής "αθωώνει" το έγκλημα των ιμπεριαλιστών αποικιοκρατών και μετεπειτα φεουδαρχών αμερικανών και κατεπέκταση αυστραλών αποίκων που ξεκλήρησαν και τους αυστραλούς ιθαγενείς.
Η εγκληματική αυτή ενέργεια από τους αριστερούς κριτικούς θεωρείται εξίσου απαράδεκτη με την υπεράσπιση π.χ. ναζιστών φασιστών στην δίκη της Νυρεμβέργης και ως εκ τουτου κατακριτέα και BOOM μηδέν αστεράκια
Και έρχομαι εγώ και ρωτάω. Δουλειά του κριτικού τελικά είναι να μου κάνει πολιτική προπαγάνδα ή να με ενημερώνει για το αν είναι καλή ξερω γω η σκηνοθεσία και το σενάριο?
Επανειλημμένα τέτοια λάθη σε άπειρες ταινίες όπως το "The Kingdom" ή το "Black Hawk Down" (μια κατά τα αλλά αξιόλογη παράγωγη) που θάφτηκε αγρίως μονό και μονό γιατί σας ενόχλησε πάλι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός.
Θυμάμαι σαν τώρα εποχές που θεοποιούσατε ταινίες τύπου "brokeback mountain" ή "jarhead" (οι αγαπημένες ταινίες του ΣΥ.Ρι.ζα φαντάζομαι) η θεωρείτε σοβαρές παράγωγες το "Eyes Wide shut" και το "burn after Reading" και το "Assassination Of Jesse James" . Γιατί άραγε μια βαρετή και ανούσια ταινία όπως το "A Good Shepeard" η το "Assasination Of Jesse James" θεωρείται αριστούργημα από σας?
Μήπως τελικά είστε έρμαια της οποίας ιδεολογίας πολίτικης κοινωνικής η του και εγώ δεν ξέρω ψευτοαγώνα σας και έχετε καταντήσει να μας προτείνετε ταινίες που δεν έχουμε όρεξη να βλέπουμε και να μη μας προτείνετε ταινίες που θέλουμε να βλέπουμε?
Μήπως οι Έλληνες κριτικοί σήμερα έχουν κολλήσει στα απολιθώματα του παρελθόντος (όπως ο ριζοσπάστης) και αρνούνται να έρθουν στο 21 αιώνα ?
Για ποιο λόγο όμως να αγοράσει κανείς το περιοδικό τελικά?
Κάποιοι το αγοράζουν για ενημέρωση, κάποιοι για να διαλέξουν ποια ταινία θα δουν είτε μέσω των βαθμολογιών είτε διαβάζοντας τις κριτικές. Κάποιοι ακόμη το αγοράζουν για τα αφιερώματα. Για το τελευταίο δε θα ασχοληθώ καν γιατί τα περισσότερα είναι παντελώς αδιάφορα βασισμένα σε απωλιθωμενες ταινίες και δημιουργούς που ευχαριστούν μειοψηφίες. camp, παρακμή, ταινίες τρόμου, σκηνοθέτες διαφορετικοί από αυτό που ζήτα ο περισσότερος κόσμος. Τέλος πάντων κάποιοι αρέσκονται οπότε ας το παρακάμψουμε. Προσωπικά με ενδιαφέρει η επικαιρότητα και η κριτική. Ειτε σας αρέσει ειτε οχι τα 8 ευρώ τα πονώ και με ενδιαφέρει να πιάνουν τόπο. Θέλω λοιπόν να μην δω ταινία που θα το μετανιώσω και ταυτόχρονα να μην χάσω μια καλή ταινία μόνο και μονο γιατι κανεις δε με ενημέρωσε για το μεγαλείο της...
Φαντάζομαι πως πολλοί αναγνώστες σκέφτονται παρομοίως
κατι ομως δεν παει καλά στην αγορά του cinema.
Πως αλλιώς εξηγείται το γεγονός πως 9 στις 10 ταινίες που θεωρούν καλές οι κριτικοί πατώνουν στα ταμεία και 9 στις 10 ταινίες που βρίζουν ο περισσότερος κόσμος γεμίζει τις αίθουσες?
Μήπως τελικά προσπαθείτε να εκπροσωπήσετε μια μειοψηφία?
Πως αλλιώς να εξηγήσει κάνεις την προσπάθεια σας να περάσετε το Death Proof σαν μια καλή ταινία τη στιγμή που οι περισσότεροι που την είδαν διαφωνούν και προτιμούν το Planet Terror το οποίο και θεωρείτε υποδεέστερο?
Γιατί τέτοιος σνομπισμός για τον James Bond και τις ταινίες του όταν 60 χρόνια τώρα είναι το μοναδικό πετυχημένο franchise στην ιστορία που συνεχίζει ακόμα? (μάλλον υπάρχει και εκεί διαφωνία στην αντικομουνιστική πολιτική του)
Ένα περιοδικό το οποίο μόνιμος προτείνει ταινίες που κάνεις δε θέλει να δει και θάβει ταινίες που οι περισσότεροι ευχαριστιούνται δημιουργεί περισσότερο πρόβλημα στον αναγνώστη παρά τον βοηθά. Θυμάμαι που σας εμπιστευτικά και δεν πήγα στον κινηματογράφο να δω αριστουργήματα όπως το Prestige και το Fracture μονό και μονό για να βρίσω τον εαυτό μου αργότερα που σας άκουσα. η λίστα είναι μεγάλη
Γιατί διαρκώς ασχολείστε με παντελώς άχρηστους και αδιάφορους δημιουργούς τύπου Jim jarmush ή David linch και David cronemberg, Woody Allen, Θεόδωρος Αγγελόπουλος, Ron Howard, Sonderberg και λοιπούς στις περισσότερες ταινίες αυτών κάνεις δεν πάει και κάνεις δεν ενδιαφέρεται? φυσικά και υπάρχουν μειοψηφίες φανατικών αλλά αυτό δε σημαίνει πως σε μόνιμη βάση η δουλεία σας είναι να ασχολείστε με αυτούς.
Δεν έχετε καταλάβει πια πως η πλειοψηφία έχει βαρεθεί την ψευτοκουλτουρα του Lars fon trier, την βλακώδη ψυχανάλυση του Woody Allen, την κενότητα του David Linch και του Αγγελοπούλου?
Δεν έχετε καταλάβει ακόμα πως το μεγαλύτερο μέρος των θεατών αρέσκονται
σε παράγωγες τύπου 300, Terminator, Star Wars, Dark Knight, Die Hard, Pirates, Spiderman, Indiana, Transformers? Είτε σας αρέσει είτε όχι αυτή ειναι η μαύρη αλήθεια. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να νιώθω μειονεκτικά αν θεωρώ τον James Cameron και τον John Mc Tiernan μεγαλο δημιουργο. Γιατί πότε δεν γίνεται ένα σοβαρό αφιέρωμα σε action παράγωγες ας πούμε? μονό ανεγκέφαλοι που τρώνε ποπκορν δηλαδή ενδιαφέρονται για αυτά? Μόνο αφιερώματα σε παρακμιακούς camp trendy cult δημιουργούς ξέρετε να κάνετε?
γιατί δηλαδή το μέτριο Terminator III καταργεί το αριστούργημα Terminator ΙΙ?
Γιατί τα μέτρια καινούρια Star wars καταργούν τα αριστουργηματικά παλιά?
Mε ποια λογική κινηματογραφικής παιδιάς βάζετε 3 και λιγότερα αστεράκια σε ταινίες αναγνωρισμένες από την ιστορία?
Ναι αναγνωρίζω πως ο Michael Bay δεν είναι και κανας Orson Wells και φυσικά το Transformers ειναι απλώς 10 κιλα ποπκορν για να περασει η ωρα αλλα 1 αστερακι ρε παιδια?? ειτε σας αρεσει ειτε οχι ο περισσότερος κόσμος πέρασε καλα για 2 ωρες. (Η ταινια χτύπησε 7,5 στο IMDB)
Γιατί όλα τα καινούρια James Bond μπαίνουν σε ένα καλάθι σαν απλές μετριότητες όταν υπάρχουν και αξιόλογα και μη?
Γιατί οι 2 πρώτες ταινίες του Guy Richie δεν αντιμετωπίστηκαν με τη σοβαρότητα που αντιμετωπίζετε τον Tarantino παρόλο που είναι πολύ κατώτερος του Guy Richie?
βλέπω τις αντίστοιχες βαθμολογίες της IMDB και του EMPIRE και συνειδητοποιώ πως είναι πολύ πιο κοντά στις δίκες μου από ότι με εσάς. Συζητώ με φίλους και γνωστούς και συμφωνούν. Βλέπω τον περισσότερο κόσμο στο internet να συμφωνεί επίσης
Με 2 λόγια λοιπόν αυτή η βαθιά συντηρητική ψευτοκουλτουριαρικη λογική σας έχει καταντήσει βαρετούς και προβλεπόμενους.
Με 9 στις 10 απόψεις σας βλέπω πως είναι εκτός πραγματικότητας σε αντίθεση με την IMDB και το EMPIRE που τις περισσότερες φορές είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα. Γιατί?
Ίσως γιατί δεν νιώθω μειονεκτικά που μου αρέσει το Holywood και το εμπορικο-mainstream cinema.
Ίσως γιατί δεν νιώθω την ανάγκη να θεωρώ καλή κάθε κουλτουριάρικη βλακεια που μου σερβίρουν αλλά απαιτω να είναι και ενδιαφέρουσα. Ίσως πάλι τα 20 χρόνια που βλέπω cinema και οι χιλιάδες ταινίες που έχω δει δεν είναι αρκετές
Από την άλλη πάλι όταν στις καινούριες 10 ταινίες του μήνα προτιμώ να ακούσω τη γνώμη ενός φίλου ή να δω to rating ths IMDB αντι να διαβάσω τις κριτικές "έγκριτων""επαγγελματιών" τότε κάτι δεν παει καλά.
Επειδή λοιπόν τα λεφτά που ξοδεύω για να δω Cinema τα υπολογίζω αποφάσισα να συμβουλεύομαι πιο έγκριτους οργανισμούς
Όσο για εσάς σας αφήνω στον αγώνα σας. Συνεχίστε την πόλωση και την προσπάθεια. Να δούμε τη επιρροή θα έχετε όταν πια ακόμη και αυτοί οι λίγοι που ακόμα εμπιστεύονται κριτικούς κινηματογράφου σταματήσουν να σας δίνουν σημασία
-------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου